Αναζήτηση
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, το 1968, ήρθε η «λαίλαπα της επανάστασης
των φοιτητών» για να καταγράψει το σημαντικό γεγονός των μαύρων με το γάντι
και το χέρι υψωμένο, για να στείλουν το μήνυμα αντίστασης της φυλής τους.
Το 1972 στο Μόναχο 21 Ισραηλινοί αθλητές, θύματα ενός πολέμου που ακόμα και
σήμερα ταλανίζει τις σχέσεις Παλαιστινίων και Ισραηλινών.
Στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, τέσσερα χρόνια αργότερα, γίναμε μάρτυρες της
«πλέον οικονομικά αποτυχημένης Ολυμπιάδας της ιστορίας».
Στη Μόσχα, το 1980, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν διασπά το Ολυμπιακό κίνημα και η
αποχή των Δυτικών καταγράφεται στην ιστορία ως το πρώτο μποϊκοτάζ των
Ολυμπιακών Αγώνων.
Και στην «αντεπίθεση» του 1984 από τους Ανατολικούς, η συμμετοχή των Ρουμάνων,
της Κομανέτσι, καταγράφεται ως το «πρώτο βήμα» προσέγγισης των ΗΠΑ με το
κράτος του Τσαουσέσκου, στο Λος Άντζελες.
Στην Κορέα το 1988, ο πετροπόλεμος στους δρόμους της Σεούλ, του στρατιωτικού
καθεστώτος, δεν εμποδίζει τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών, αν και στα σύνορα με
τον Βορρά η ένταση ήταν χαρακτηριστική.
Η Βαρκελώνη, στην αυτόνομη Καταλωνία, υποδέχεται το 1992 την Ολυμπιακή
οικογένεια κάτω από ένα βαρύ πέπλο κινδύνου, μέχρι τις τελευταίες ημέρες,
πιθανών επιθέσεων των Βάσκων.
Το 1996, στην Ατλάντα, η βομβιστική επίθεση στο Ολυμπιακό Πάρκο μπορεί να
σκίασε την ειρηνική συνύπαρξη αθλητών και φιλάθλων, αλλά σίγουρα δεν εμπόδισε
την κατάρριψη ρεκόρ και συμμετοχής φιλάθλων στα στάδια.
Οι Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) πήραν τα εύσημα, του άρτιου και μοναδικού. Κι
όμως, μέχρι την τελευταία ώρα, δεν έλειψαν οι απειλές και ο κίνδυνος
τρομοκρατικών επιθέσεων.
Αθήνα 2001. Βλέμματα στραμμένα στο 2004. Πολλά μάτια καρφωμένα στην Αθήνα.
Ανησυχίες, προβλήματα, καθυστερήσεις, εκπομπές και σχόλια. Μια χιονοστιβάδα
που πλησιάζει ολοένα και περισσότερο, απειλητική.
Δώσαμε το δικαίωμα. Τους ανάψαμε το πράσινο φως, παρά το κίτρινο του Σάμαρανκ.
Κι εξακολουθούμε να σφυρίζουμε αμέριμνα. Είμαστε «γυμνοί» καθώς η θύελλα
πλησιάζει.
Μέχρι το φθινόπωρο, η Ολυμπιάδα της Αθήνας θα μας κρατάει σε αγωνία… Γιατί
μετά, «κανείς δεν θα μπορέσει πια να μας την πάρει…».
