Αναζήτηση
< |
|
«Αυτή η εικόνα δείχνει σε μικρογραφία το επίπεδο μόρφωσης ολόκληρης της
ελληνικής κοινωνίας», λέει η κυρία Έλενα Θώδου. Το θέμα είναι σοβαρό γιατί
αυτά τα 1.200 νοικοκυριά (όλα στην Αττική) δέχτηκαν «μηχανάκια» τηλεμέτρησης
στο σπίτι τους και οι 3.500 τηλεψηφοφόροι εκλέγουν τα πιο δημοφιλή προγράμματα
της τηλεόρασης.
(Δεν αναφέρονται φυσικά οι αναλφάβητοι. Φαίνεται πως δεν υπάρχουν πια στην
Ελλάδα. Συμφωνούν μ’ αυτόν τον «χάρτη» της παιδείας στη χώρα μας τα
εξουσιοδοτημένα όργανα της πολιτείας κι ο υπουργός Παιδείας, άνθρωπος των ΜΜΕ;
Θα περιμένουμε την απάντηση).
Το πρόβλημα γίνεται σοβαρότερο διότι αυτοί οι άμισθοι ψηφοφόροι επιλέγουν για
μας. Διότι η διαφημιστική πίτα κόβεται και ράβεται πάνω στα μέτρα των
προτιμήσεών τους.
Η πρώτη ένσταση είναι για την κάλπη, το μηχανάκι δηλαδή. Δεν ξέρω αν ισχύει
εδώ, αλλά στη Γαλλία τουλάχιστον ο κάθε ψηφοφόρος εντός του ίδιου
«νοικοκυριού» είναι εφοδιασμένος με τον προσωπικό του κωδικό.
Δηλαδή για να γράψει η «ψήφος» του για το πρόγραμμα που παρακολουθεί πρέπει
πρώτα να πατήσει τον κωδικό του. Αλλιώς, αν δεν το κάνει αυτό, συνεχίζει να
«ψηφίζει» το προηγούμενο πρόγραμμα.
Σκεφτείτε μια εξαμελή οικογένεια ψηφοφόρων, στον Κορυδαλλό. Γονείς, δύο
παιδιά, μια γιαγιά κι ένας παππούς. Δυσκολεύομαι να φανταστώ τη γιαγιά να
σηκώνεται να πατάει τον κωδικό της στο μηχανάκι και να επιστρέφει στη θέση
της, προκειμένου, αλλάζοντας κανάλι, να «ψηφίσει».
Αυτή η λεπτομέρεια, όσο κι αν φαίνεται ασήμαντη, είναι καθοριστική για τις
τηλεμετρήσεις, που όπως έχουμε ξαναπεί είναι «ο καρκίνος της τηλεόρασης».
Στη Γαλλία πάλι, όταν ιδιωτικοποιήθηκε το πρώτο κρατικό κανάλι, έγιναν δύο
κτίρια. Το ένα σε αρχιτεκτονική κοτετσιού (για τους προγραμματιστές, τους
παραγωγούς, τους καθαυτό δηλαδή ανθρώπους της τηλεόρασης) και το άλλο παλάτι
με κόκκινα χαλιά, πολυθρόνες στυλ εποχής Λουδοβίκου, τραπέζια ρυθμού Empire
(Ναπολέοντος του 3ου), για τους διαφημιστές και τους διαφημιζόμενους.
Η καλύβα και το Σεράι με το «πόπολο» στον ρόλο του Κολλητηριού. Ο σαδισμός
έφτασε στο απροχώρητο με την «ασανσεροκόλληση» των τηλεμετρήσεων της
προηγούμενης βραδιάς κατά την πρωινή άφιξη των υπευθύνων και συνεργατών του
καναλιού. Η μία μονάδα κάτω σήμαινε ζαλάδα. Οι 3 μονάδες κάτω λιποθυμία. Έτσι
εγκατέστησαν και μια φιάλη οξυγόνου μες στο ασανσέρ κι ένα κουτί με φάρμακα
πρώτης ανάγκης.
Οι φίλοι μας οι Αμερικανοί ποτέ δεν είχαν τα ίδια προβλήματα με τους
Ευρωπαίους συναδέλφους τους, διότι ποτέ δεν υπήρξε στις ΗΠΑ κρατική τηλεόραση,
για να περάσει μετά και στην ιδιωτική. Εξ αρχής, δηλαδή, ιδιώτευαν.
Οι σοβαροί Ευρωπαίοι (πλην της Ιταλίας, απ’ όπου γεννήθηκε και το φαινόμενο
Μπερλουσκόνι) έδωσαν άδειες μαζί με τον κώδικα δεοντολογίας. (Τι απαγορεύεται
και σε ποιες ώρες).
Εμείς τώρα προσπαθούμε να νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα κανάλια, ενώ η
κακοτεχνία των κατασκευαστών είναι ομόλογη μ’ εκείνη των πολυκατοικιών. Χωρίς
χώρους πάρκινγκ, εν δυνάμει σεισμόπληκτες, με τα Ρίχτερ της τηλεθέασης.
Από το ’93 είχα ζητήσει την επέμβαση του εισαγγελέα για ένα πρόγραμμα που
παρουσίαζε στις επτά το απόγευμα έναν παπά – τραβεστί. Τώρα πια οι εισαγγελείς
δεν χρειάζονται. Αποκτήσαμε, μέσα στην επταετία, τους «εισαγγελάτους».
