Στα τελευταία χρόνια, αρκετές φορές οι αγορές έβλεπαν το δολάριο να τινάζεται

στα ύψη. Έτσι, η τωρινή κούρσα του αμερικανικού νομίσματος μπορεί να

χαρακτηρισθεί ως ένα σενάριο που έχει ξαναπαιχθεί.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει, είναι να περιμένουμε ώστε οι αγορές να

αποκαταστήσουν μια ισορροπία στην ισοτιμία των δύο νομισμάτων.

Την άποψη αυτή διατύπωναν το βράδυ της Τετάρτης, όταν η ισοτιμία του ευρώ σε

σχέση με το δολάριο έκανε διαδοχικά αρνητικά ρεκόρ, κορυφαίοι τραπεζίτες που

έχουν πληροφόρηση από πρώτο χέρι για τα τεκταινόμενα στις διεθνείς

χρηματαγορές. Προχωρούσαν μάλιστα ένα βήμα περισσότερο, λέγοντας ότι μέχρι τις

εκλογές στις ΗΠΑ, το ενδεχόμενο στήριξης του ευρωπαϊκού νομίσματος είναι από

περιορισμένο έως ανύπαρκτο.

Όπως φαίνεται, οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες προτιμούν να υιοθετήσουν τουλάχιστον

για το επόμενο δεκαήμερο στάση αναμονής, θεωρώντας ότι τις τελευταίες μέρες οι

παραδοχές που ίσχυαν από την άνοιξη και οι οποίες καθόριζαν τη σχέση ευρώ –

δολαρίου έχουν αλλάξει. «Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου δεν υπήρχαν ενδείξεις για

κερδοσκοπικές πιέσεις πίσω από την υποχώρηση του κοινού ευρωπαϊκού

νομίσματος».

Τις τελευταίες 15 ημέρες όμως, άρχισαν να εκδηλώνονται σημαντικές

κερδοσκοπικές πιέσεις», έλεγε Έλληνας τραπεζίτης, δίνοντας έτσι μια ερμηνεία

για την κατακόρυφη πτώση του ενιαίου νομίσματος.

Δεν είναι τυχαίες άλλωστε οι πληροφορίες που εμφανίζουν ότι τους τελευταίους

μήνες υπήρξε μια εκροή από την Ευρώπη στις ΗΠΑ κεφαλαίων που το ύψος τους

ξεπερνούσε τα 280 δισ. δολάρια. Το ιλιγγιώδες αυτό ποσό που κατευθύνθηκε

κυρίως σε μετοχές, ομόλογα αλλά και σε άμεσες επενδύσεις, κυρίως εξαγορές

αμερικανικών εταιρειών από ευρωπαϊκές, μπορεί ως έναν βαθμό να εξηγήσει την

καθίζηση του ευρώ σε σχέση με το πράσινο νόμισμα. Όμως, το σκηνικό αυτό

διαφοροποιήθηκε τις τελευταίες 15 μέρες με την εμφάνιση των κερδοσκοπικών

κεφαλαίων.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, οι

οποίες σίγουρα αποτελούν τροχοπέδη για συνδυασμένη παρέμβαση με στόχο τη

στήριξη του ευρώ, καθιστά την προοπτική άμεσης παρέμβασης θολή.

Οι Ευρωπαίοι κεντρικοί τραπεζίτες σίγουρα δεν θέλουν να βλέπουν το ευρώ σε

τόσο χαμηλά επίπεδα, αφού γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα προβλήματα που

προκαλούνται ξεπερνούν τα σύνορα της οικονομίας και περνούν στον χώρο της

πολιτικής. Και σίγουρα ένα ασθενικό ευρώ δεν προωθεί το όραμα μιας ενιαίας

Ευρώπης που θα μπορέσει να είναι το αντίπαλο δέος στην αμερικανική

παντοκρατορία. Οι αρνητικές επιπτώσεις μάλιστα μεγιστοποιούνται σε περιόδους

σαν και αυτή, που η κοινή γνώμη στη Γηραιά Ήπειρο αμφισβητεί το όραμα της

ενιαίας οικονομίας, οι λαοί γυρνούν την πλάτη στο ευρώ και οι ευρωσκεπτικιστές

στη Μεγάλη Βρετανία ενισχύουν τη θέση τους. Όμως, παρ’ όλα αυτά, διαλέγουν ­

όπως όλα ­ δείχνουν, τη στρατηγική της υπομονής, γνωρίζοντας ότι οι αγορές

ξεχνούν γρήγορα και κινούνται με βάση το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους.

Τα επιχειρήματά τους απ’ ό,τι φαίνεται είναι ισχυρά. Ήδη, στην αμερικανική

οικονομία έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους και τα «μαύρα σύννεφα».

Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε

επίπεδα ρεκόρ. Ταυτόχρονα, η κερδοφορία αμερικανικών επιχειρήσεων εξαγωγικού

προσανατολισμού εμφανίζει τάση κόπωσης, ενώ το ισχυρό δολάριο καθιστά τις

μετοχές των αμερικανικών χρηματιστηρίων ιδιαίτερα ακριβές. Αυτό λοιπόν το

παιχνίδι των ισοτιμιών σίγουρα δεν έχει μόνο αρνητικές επιπτώσεις για τους

Ευρωπαίους αλλά και για τους Αμερικανούς, οι οποίοι σε λίγο θα βλέπουν τις

επιπτώσεις του ισχυρού δολαρίου στην πραγματική οικονομία.

Και φυσικά, κανένας στις ΗΠΑ δεν θέλει να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις από μια

ενδεχόμενη πτώση της Wall Street που μπορεί να προκληθεί είτε από την πτώση

της κερδοφορίας των επιχειρήσεων είτε από τη φυγή αμερικανικών και ευρωπαϊκών

κεφαλαίων, που είναι παρκαρισμένα τώρα στη Νέα Υόρκη, προς τα ευρωπαϊκά

χρηματιστήρια και τις αγορές ομολόγων που το ισχυρό δολάριο θα τις έχει κάνει

πάμφθηνες.

Το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει, είναι ότι με δεδομένα όλα αυτά, οι Αμερικανοί

έχουν κάθε συμφέρον να θέλουν το ευρώ σε όσο το δυνατόν χαμηλότερα επίπεδα.

Όμως και οι Ευρωπαίοι φοβούνται.

Από τη μια πλευρά θεωρούν ότι οι αρνητικές επιπτώσεις στην κοινή γνώμη από ένα

ασθενικό ευρώ μπορούν να φρενάρουν τα σχέδια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και

από την άλλη τις πληθωριστικές πιέσεις που μπορεί να προκαλέσει το ισχυρό

δολάριο.

Η απάντηση πολλών αναλυτών στις επισημάνσεις αυτές είναι ότι η Ευρωπαϊκή

Κεντρική Τράπεζα μπορεί να αντιμετωπίσει τις πληθωριστικές πιέσεις ανεβάζοντας

τα επιτόκιά της. Όμως και σ’ αυτό υπάρχει ο αντίλογος καθώς μια άνοδος των

ευρωπαϊκών επιτοκίων πέραν ενός ορισμένου επιπέδου μπορεί να έχει αρνητικές

επιπτώσεις στο ρυθμό ανάπτυξης και ουσιαστικά να προκαλέσει ακόμη περισσότερα

προβλήματα από εκείνα που θα λύσει. Άλλωστε, όπως λένε Ευρωπαίοι κεντρικοί

τραπεζίτες, η ευαισθησία της ευρωπαϊκής οικονομίας στις μεταβολές των

επιτοκίων είναι μεγάλη και έτσι η χρήση του όπλου πρέπει να γίνεται με

ιδιαίτερη περίσκεψη και φειδώ.

Έτσι, όλα δείχνουν ότι τελικά η μάχη του ευρώ θα είναι μια υπόθεση

στρατηγικής, που θα κριθεί στις λεπτομέρειες και σίγουρα μετά τις αμερικανικές εκλογές.