Βαγγέλης Μαλέσιος:

(ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την απόφασή του να μην ξαναπολιτευθεί,

αφήνει αιχμές για κάποιους εκ των συντρόφων του «λοχαγών» ­ στον Άλφα Νιουζ

98,7)

«Ο χρόνος θα δείξει αν αυτού του είδους οι αισθητικές επεμβάσεις, όπως το

ξύρισμα του μουστακιού, είναι για αισθητική πρόοδο ή οπισθοδρόμηση».



Χρήστος Κόντης:

(ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, στο «Έθνος»)

«Μικρός ήμουν ΑΕΚ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήμουν φανατικός. Όταν πήγα στον

Εθνικό έγινα Εθνικός και πονούσα γι’ αυτή την ομάδα. Τα τελευταία χρόνια

άρχισα να νιώθω Ολυμπιακός, πέρυσι αγάπησα τον Πανιώνιο, αλλά από φέτος είμαι

ο πιο ορκισμένος γαύρος».



Ντίνος Δημόπουλος:

(ο σκηνοθέτης και συγγραφέας, στην «Απογευματινή», προς τους νέους)

«Δεν είναι ο έρωτας… “σφηνάκι”, το ‘πιαμε, τελείωσε. Γιατί βιάζεστε τόσο,

χάνοντας τη μαγεία του έρωτα;».



Χρήστος Πολυζωγόπουλος:

(ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, στην «Αυγή»)

«Εμείς βλέπουμε τους ανέργους ως δυνάμει εργαζομένους και τους εργαζομένους ως

δυνάμει ανέργους».



Τζίνα Μαμιδάκη:

(η επιχειρηματίας, στη «Γυναίκα»)

«Μια γυναίκα στέλεχος, επιχειρηματίας, για να είναι ισότιμη, πρέπει να

αποδείξει την ικανότητά της. Ένας άνδρας θεωρείται ισότιμος ώσπου να αποδείξει

την ανικανότητά του».

Κώστας Λαλιώτης:

(«Με έργο» πρέπει να στηρίζεται η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, λέει στον Φλας

9,61 ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ και ρίχνει τα «καρφιά» του)

«Όχι να μιλάμε με καφέδες, με φραπέδες, με καπουτσίνο και με γεύματα».

Αριστοτέλης Παυλίδης:

(ο πρώην ­ επί Ν.Δ. ­ υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, στον «Αδέσμευτο» του κ.

Ρίζου, για τη γιγάντωση της Μινόαν)

«Ακολούθησε την τακτική τού “τσοπάνου (…). Αργά ή γρήγορα, προκειμένου να

σωθούν, μπήκαν στο μαντρί που τους εξασφάλιζε την επιβίωση. Και το μαντρί ήταν

οι Μινωικές Γραμμές. Έτσι είχαμε τον γιγαντισμό, που από κάθε άποψη είναι επικίνδυνος».