Δύσκολο, αλλά συναρπαστικό

Μπορεί η πληροφορική να θεωρείται η επιστήμη που προσφέρει σίγουρη

επαγγελματική αποκατάσταση, όμως η αγάπη που είχε από παιδί για τον αθλητισμό

κατάφερε τελικά να νικήσει τους υπολογιστές. Ο Κώστας Τσιακίδης αν και

σπούδασε Πληροφορική στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, συμπληρώνει φέτος έξι χρόνια στον

χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας και όπως λέει «είναι ένα επάγγελμα

τουλάχιστον συναρπαστικό».

Ως απόφοιτος Ανωτέρας Σχολής χρειάστηκε να φοιτήσει μόνον ένα χρόνο στο

Εργαστήρι Δημοσιογραφίας για πάρει το «πτυχίο» του δημοσιογράφου. Μία

συνέντευξη που έκανε στον Θανάση Μουστακίδη ήταν το διαβατήριό του για να μπει

στην έντυπη αθλητική δημοσιογραφία πριν ακόμα τελειώσει τη σχολή και θεωρεί

τον εαυτό του αρκετά τυχερό. Αν και όπως λέει «η σχολή γενικά μπορεί να σου

ανοίξει πόρτες να μπεις στο επάγγελμα με τις γνωριμίες που κάνεις, δηλαδή με

τους ίδιους τους καθηγητές σου». Εν τούτοις, ύστερα από έξι χρόνια στον χώρο

γνωρίζει πλέον ότι μεγαλύτερο σχολείο από την εφημερίδα δεν υπάρχει. «Στη

σχολή μάθαμε τα βασικά, δηλαδή να σχεδιάζουμε σελίδες, να αξιολογούμε και να

συντάσσουμε μία είδηση, όμως στην εφημερίδα μου ήρθαν τα πάνω-κάτω. Δεν

υπάρχει καλύτερη τριβή και εξοικείωση με το επάγγελμα από την εφημερίδα, εκεί

όπου οι ταχύτητες είναι τελείως διαφορετικές και οι απαιτήσεις πολύ

μεγαλύτερες».

Για τον Κώστα απαραίτητα εφόδια για να κάνει ο αθλητικός δημοσιογράφος σωστά

τη δουλειά του είναι οι γνώσεις πάνω στον αθλητισμό, ο καλός χειρισμός της

ελληνικής γλώσσας, ο χειρισμός ηλεκτρονικού υπολογιστή, απαραίτητα να κατέχει

δύο ή ακόμα και τρεις ξένες γλώσσες και φυσικά να αγαπά αυτό που κάνει.

To ρεπορτάζ

«Και σίγουρα η μεγαλύτερη φαρέτρα για το ρεπορτάζ είναι η ατζέντα, όσο πιο

μεγάλη ατζέντα έχει ο δημοσιογράφος τόσο καλύτερος ρεπόρτερ είναι και τόσο

περισσότερες εναλλακτικές λύσεις έχει για να ψάξει ένα θέμα και να βγάλει την

είδηση», τονίζει. Όσο για το ρεπορτάζ, είναι σαν να μία σχέση που ξεκινάει ο

δημοσιογράφος να χτίζει και έτσι με τον καιρό αποκτά όλο και περισσότερες

πηγές για να κάνει τη δουλειά του. Το κυνήγι της είδησης όμως, είναι ένα

επάγγελμα που έχει πολύ άγχος, σκληρό ανταγωνισμό και συχνά σε κάνει να

νιώθεις ανασφαλής. Επίσης ο αθλητικογράφος είναι αναγκασμένος να καλύπτει

περισσότερα από ένα αθλήματα ή να κάνει και δύο δουλειές ταυτόχρονα για να

αντεπεξέλθει στις οικονομικές του ανάγκες. Οι σχέσεις με τους συναδέλφους

είναι περίπλοκες και συχνά κάνουν δύσκολη την επιβίωση στον χώρο.

«Είναι σχέσεις εκρηκτικές, υπάρχουν ίντριγκες, κάποιοι ψάχνουν φαντάσματα και

επικρατεί μεγάλη ανασφάλεια.

Το χαλάρωμα

Είναι όμως και διασκεδαστικές, κυρίως όταν έχεις παραδώσει τα κείμενά σου και

είσαι πιο χαλαρός γίνονται πολλές και συχνά μακάβριες πλάκες, και όταν

περιμένεις εξελίξεις στο ρεπορτάζ σου τότε πέφτει καλαμπούρι, σάτιρα αλλά και

αυτοσαρκασμός», λέει ο Κώστας. Ιδαίτερα σημαντικό για τον αθλητικό συντάκτη

είναι να μπορέσει να αφήσει στο περιθώριο την προσωπική προτίμηση ομάδας, ώστε

να είναι αντικειμενικός στο ρεπορτάζ του. «Αυτό πάντως είναι κάτι που έρχεται

με τον καιρό. Κι εγώ όταν ξεκίνησα να καλύπτω το βόλεϊ υποστήριζα την

Ορεστιάδα, με τα χρόνια όμως έφτασα να την αντιμετωπίζω όπως όλες τις άλλες

ομάδες. Οι προτιμήσεις πρέπει να μένουν πίσω».

Τα ταξίδια που κάνει ο αθλητικός συντάκτης και η γνωριμία με μεγάλες

προσωπικότητες του αθλητισμού συγκαταλέγονται στα θετικά του επαγγέλματος.

«Στην αρχή κίνητρο για μένα ήταν ακόμα και το ότι θα έβλεπα σημαντικούς αγώνες

από τις καλύτερες θέσεις. Αργότερα δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν μου ανέθεσαν

την πρώτη μου αποστολή στο Παρίσι».

Το ξεκίνημα και οι συνθήκες εργασίας

Η αθλητική δημοσιογραφία διανύει μία περίοδο όπου μπορεί να προσφέρει πολλές

θέσεις εργασίας σε νέους ανθρώπους, αφού μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του

2004 θα υπάρχουν θέσεις και θα δημιουργούνται συνεχώς καινούργιες τόσο στα

μαζικά μέσα ενημέρωσης όσο και στα Γραφεία Τύπου. Είναι σίγουρα ένα επάγγελμα

που η λέξη οκτάωρο δεν έχει καμία θέση. «Η δημοσιογραφία δεν έχει ωράριο, αν

σέβεσαι τον εαυτό σου και θέλεις να έχεις ειδήσεις θα πρέπει να είσαι στο

γραφείο σου ­ όταν δεν γίνεται κάποιος αγώνας ­ τουλάχιστον από τις δώδεκα το

μεσημέρι μέχρι τις εννέα το βράδυ». Και επειδή εκτός από μεράκι η

δημοσιογραφία είναι και επάγγελμα, η μαγική λέξη, όπως τονίζει ο Κώστας, είναι

το μισθολόγιο. Είναι η επαγγελματική κατοχύρωση για τον δημοσιογράφο, είναι το

διαβατήριο που θα του προσφέρει ασφάλεια υγείας αλλά και μία καλή σύνταξη.

Είναι όμως και αρκετά δύσκολο να το πετύχει κανείς.

«Είναι ένα επάγγελμα στο οποίο μπορεί και να μείνεις άμισθος αρχικά, το

επόμενο βήμα είναι να παίρνεις κάποια χρήματα να καλύπτουν τα έξοδα κίνησης

και το μισθολόγιο ακολουθεί, αν και όχι πάντα».

Η ταυτότητα του αθλητικού δημοσιογράφου

*ΣΠΟΥΔΕΣ: Στα Τμήματα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης των

Πανεπιστημίων Αθηνών, Θεσσαλονίκης και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε ΙΙΕΚ, σε

Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών και στο εξωτερικό.

*ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ: Σε εφημερίδες(αθλητικές και γενικού ενδιαφέροντος),

αθλητικά περιοδικά, τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε Γραφεία

Τύπου ομάδων, συλλόγων, ομοσπονδιών και οργανώσεων.

*ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Περιβάλλον γραφείου, εξωτερική δουλειά σε

αγωνιστικούς χώρους και αποστολές εντός και εκτός Ελλάδας.

*ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ: Ο αθλητικός συντάκτης μπορεί να ξεκινήσει να

δουλεύει άμισθος ως δόκιμος για αρκετό καιρό και κατόπιν να λάβει βασικό

μισθό. Οι αμοιβές μπορεί να φθάσουν όμως σύντομα σε αρκετά ικανοποιητικό

επίπεδο και σε υψηλό ειδικά στην περίπτωση που δουλεύει σε περισσότερα από ένα ΜΜΕ.