ΟΤΑΝ ο κόσμος βοά ­ ο υφυπουργός Αθλητισμού απλώς το επανέλαβε ­ ότι το

πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου είναι αναξιόπιστο…

ΚΑΙ όταν όλοι ­ από καιρό και όχι τώρα μόλις ­ μιλούν για στημένα

παιχνίδια…

ΤΟ λιγότερο που θα περίμενε κανείς θα ήταν η κυβέρνηση να παρέμβει με

σοβαρότητα για να σταματήσει την κατρακύλα σε ένα άθλημα – θέαμα κατ’ εξοχήν

δημοφιλές στη χώρα μας.

ΑΝΤ’ αυτού ­ από αδεξιότητα ή προχειρότητα αδιάφορο ­ με την γκάφα μιας

φωτογραφικής τροπολογίας σε νομοσχέδιο ολωσδιόλου άσχετο…

ΔΟΘΗΚΕ η εντύπωση πως όλο κι όλο το πρόβλημα περιορίζεται στη διαμάχη

μ’ έναν αθλητικό παράγοντα, του οποίου η απομάκρυνση θα σημάνει τάχα το τέλος

των δεινών.

ΚΑΙ ο μεν άστοχος χειρισμός αποκρούσθηκε τόσο έντονα στη Βουλή, ώστε να

αποσυρθεί η τροπολογία…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ, όμως, με τη μετατροπή της σε νομοσχέδιο, δείχνει πως το

πάθημα δεν έγινε μάθημα.

ΓΙΑΤΙ θα πρέπει κανείς να είναι πολύ αφελής για να πιστέψει πως

αποφάσεις που παίρνονται «εν βρασμώ»…

ΚΑΙ με τη σφραγίδα ­ έτσι δυστυχώς εμφανίζονται ­ του «προσωπικού

ξεκαθαρίσματος»…

ΜΠΟΡΕΙ ν’ αναστρέψουν την κατάσταση και να αποδώσουν το άθλημα «καθαρό»

στους απογοητευμένους ή αγανακτισμένους φιλάθλους.

ΑΝ πρόκειται να γίνει κάτι που θα φέρει αποτέλεσμα και δεν θα είναι

απλή αλλαγή προσώπων…

ΤΟΤΕ οφείλει η κυβέρνηση να δει πως το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες και η

«γιατρειά» του δεν βρίσκεται ασφαλώς σε ένα πρόχειρο «κλάδεμα».