Ψαριά – ρεκόρ 59 κιλών με μια βολή

΄Ηταν λίγο πριν από τις δέκα το πρωί όταν ο ψαροντουφεκάς έπεσε στο νερό.

Εκείνη την ημέρα ήθελε κάτι «καλό» να πιάσει. Άλλωστε, σκέφτηκε, αυτό είναι

και το πνεύμα του ψαρέματος με ψαροντούφεκο. Οι ώρες κυλούσαν, αρκετά ψάρια

πέρασαν μπροστά από τη μάσκα του, αλλά αυτός περίμενε και επέμενε να…

εισβάλει στον βυθό με μοναδικό εφόδιο το κράτημα της αναπνοής του.

Έπειτα από οκτώ ώρες, οι προσπάθειές του επιβραβεύθηκαν. Σε βάθος 25 μέτρων

εντοπίζει ένα μαγιάτικο που του έκοψε την ανάσα… Η βολή που ακολούθησε ήταν

επιτυχημένη και η ψαριά η καλύτερη της χρονιάς. Το βάρος του ψαριού; Πενήντα

εννέα κιλά!

Η ψαριά αυτή αποτελεί, κατά τον πρωταθλητή στο ψαροντούφεκο Βασίλη Ζωνομέση,

μη κατοχυρωμένο παγκόσμιο ρεκόρ (σ.σ.: τα ρεκόρ πιστοποιούνται από έναν διεθνή

οργανισμό του εδρεύει στις ΗΠΑ IBCRC). Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η μη κατοχύρωση

του παγκόσμιου ρεκόρ οφείλεται στο γεγονός ότι έγραψε λάθος την ημερομηνία του

ψαρέματος. Το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ είναι ένα μαγιάτικο 48 κιλών.

Όταν μπαίνεις σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό από τον δικό σου με μοναδικό

εφόδιο μια αναπνοή, τότε δικαιούσαι να μιλάς για «fair play» στο κυνήγι με τα

ψάρια.

Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ψαροντούφεκο ­ και ιδίως το αγωνιστικό ­

ισχυρίζονται ότι υπάρχει μια ιπποτική σχέση με το… θήραμά τους. «Κατεβαίνω

στον χώρο του, παίρνω αυτό που χρειάζομαι με όσο πιο απλά μέσα γίνεται και

χωρίς να προκαλώ καταστροφές στο θαλάσσιο περιβάλλον και τους πληθυσμούς των

ψαριών», λέει ο Βασίλης Ζωνομέσης.

Πριν από δυο εβδομάδες αυτός μαζί με τον σύντροφό του (στο ψάρεμα πάντα είναι

τουλάχιστον δυο) τον Θοδωρή Βουρακίδη, που απαρτίζουν την ομάδα του Ναυτικού

Ομίλου Βούλας, κέρδισαν την πρώτη θέση στον αγώνα ψαροντούφεκου που

διοργανώθηκε στη Σύρο, στα πλαίσια της Ναυτικής Εβδομάδας.

Χτύπησαν 21 κιλά ψαριά, ανάμεσά τους και έναν ροφό 18,5 κιλών, συγκεντρώνοντας

συνολικά 11.400 πόντους. Στον αγώνα συμμετείχαν και άλλοι 30 αθλητές απ’ όλη

την Ελλάδα.

Οι αγώνες με ψαροντούφεκο στη χώρα μας είναι ένας θεσμός που χρονολογείται από

το 1955, όπως λέει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Υποβρυχίου

Δραστηριότητας Αθλητικής Αλιείας και Τεχνικής Κολύμβησης Σπύρος Καρράς. «Τότε

οι αθλητές ψάρευαν στα 10-15 μέτρα βάθος, ενώ σήμερα, με τις γνώσεις που

υπάρχουν και την εξέλιξη των πέδιλων, υπάρχουν ψαροντουφεκάδες που ψαρεύουν

και κάτω από τα 45 μέτρα. Όμως τότε, οι ψαριές ήταν περισσότερες», εξηγεί.

Σήμερα στους αγώνες, η κάθε ομάδα που συμμετέχει διαθέτει ένα φουσκωτό πάνω

στο οποίο επιβαίνουν έως πέντε άτομα. Τρεις ψαροντουφεκάδες, ένας παρατηρητής

και ο χειριστής του σκάφους. Ένας μόνο ψαρεύει κάθε φορά, ενώ ο άλλος αθλητής

παρακολουθεί από την επιφάνεια και οι ρόλοι εναλλάσσονται.

«Για την προστασία του αλιεύματος και για να μη χτυπούν ότι βρίσκουν μπροστά

τους, δεν ανεβάζουν σαργούς και τσιπούρες κάτω από μισό κιλό, καθώς και ροφούς

και στείρες κάτω από τρία κιλά», συμπληρώνει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής

Ομοσπονδίας Υποβρύχιου Δραστηριότητας Αθλητικής Αλιείας και Αθλητικής

Κολύμβησης. «Επίσης τα σκάφη που συμμετέχουν στους αγώνες, στα πλαίσια της

άμιλλας, δεν πρέπει να υπερβαίνουν την ταχύτητα των 20 έως 25 ναυτικών μιλίων

την ώρα…»

Οι αθλητές ψαροντουφεκάδες αποτελούν τους ρομαντικούς του είδους. Γι’ αυτούς

το ψαροντούφεκο είναι τρόπος ζωής. «Δεν αισθάνομαι ούτε εγώ ούτε οι υπόλοιποι

συναθλητές μου ότι μπαίνουμε στη θάλασσα για να καταστρέψουμε», λέει ένας από

τους αθλητές ψαροντουφεκάδες ο Θοδωρής Βουρακίδης. «Διαλέγουμε την τροφή μας

αποκομίζοντας ψυχική και πνευματική ισορροπία στη γαλήνη της θάλασσας».

Ο ίδιος, ασχολείται με το ψαροντούφεκο γύρω στα δώδεκα χρόνια. «Το ψάρεμα με

αυτόν τον τρόπο είναι στάση ζωής, θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί φιλοσοφία»,

εξηγεί. «Σέβομαι το περιβάλλον και παίρνω ό,τι χρειάζομαι. Βέβαια, αυτό έχει

να κάνει και με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου. Δυστυχώς, υπάρχουν και αυτοί

που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να χτυπήσουν όσο γίνεται περισσότερα

ψάρια αδιαφορώντας για την καταστροφή που κάνουν και για το αύριο…».

Οι βασικοί κανόνες ασφαλείας στο υποβρύχιο ψάρεμα

Ψαρότοποι υπάρχουν παντού στην Ελλάδα. Βέβαια, όπως λένε οι ψαροντουφεκάδες,

τα ψάρια εξαιτίας της υπεραλιείας έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο,

υπάρχουν ακόμη μέρη, που “κρατάει” ακόμα η ψαριά. Τέτοια είναι η Γαύδος, όπου

υπάρχουν πολλοι σαργοί, συναγρίδες και μαγιάτικα, αλλά και ροφοί, και η

περιοχή νότια της Ρόδου, στο Πρασονήσι. “Γενικά μπορούμε να πούμε ότι τα

Δωδεκάνησα και η Κρήτη έχουν τα περισσότερα ψάρια”, λέει ένας από τους

ψαροντουφεκαδες, ο Δημήτρης Ρούμπος.

Ποτέ δεν πρέπει να ψαρεύει κανείς μόνος του. Διότι έτσι, το ψαροντούφεκο από

δραστηριότητα αναψυχής μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνο… Οι βασικοί κανόνες

ασφαλείας στο υποβρύχιο ψάρεμα, συνοψίζονται, σύμφωνα με τον Βασίλη Ζωνομέση

στα εξής: συντροφικό ψάρεμα, επισήμανση της θέσης με σημαντήρα, καλή φυσική

και ψυχολογική κατάσταση πριν από τη βουτιά, σωστός εξοπλισμός, ποτέ

υπεραερισμός.

Επίσης. Μη βουτάτε αν είστε φαγωμένοι και κουρασμένοι ή έχετε καταναλώσει

αλκοόλ. Αποφύγετε να ψαρεύετε σε μέρη όπου κινούνται ταχύπλοα. Η θάλασσα,

δυστυχώς, έχει γεμίσει από ανθρώπους που ούτε φαντάζονται ότι μπορεί κάποιος

να κάνει υποβρύχιο ψάρεμα και κινούνται κοντά στις ακτές χωρίς καμία προσοχή.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, κανείς δεν έχει την υποχρέωση να υποθέσει ότι στη

μέση του πουθενά μπορεί να υπάρχει κάποιος που κάνει υποβρύχιο ψάρεμα χωρίς

πλωτήρα.

Βρείτε το όριο βάθους που βουτάτε και αφήστε τόσο ακριβώς κορδόνι στο

καλαδούρι. Μην το ξεπερνάτε αυτό το όριο, έστω και αν αισθάνεστε εκείνη τη

στιγμή ότι μπορείτε.

Στο υποβρύχιο ψάρεμα, όπως εξηγεί ο Βασίλης Ζωνομέσης, υπάρχουν τρεις βασικές

τεχνικές και οι παραλλαγές τους. Το ψαχτήρι, όπου ο ψαροκυνηγός αναζητά το

θήραμά του κάτω από πέτρες, βράχους και πλάκες, συχνά μάλιστα χωρίς να το έχει

δει από την επιφάνεια. Το πλανάρισμα, όπου ο ψαροκυνηγός κινείται προς το

βυθό, προσπαθώντας να διακρίνει κάποιο ψάρι (έτσι ψαρεύονται τα μαγιάτικα, οι

πίγκες, οι ροφοί, οι στείρες, οι σαργοί) και το καρτέρι. Υπάρχουν έμπειροι

ψαροκυνηγοί που μπορούν να κυνηγούν ψάρια κατεβαίνοντας συχνά σε βάθη

μεγαλύτερα των 30 μέτρων, κρατώντας την αναπνοή τους από ενάμισι έως δυόμισι λεπτά!