Αναζήτηση
Το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου εν όψει του Πάσχα τονίζουν με
μηνύματά τους ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος και ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και Πάσης
Αλβανίας κ. Αναστάσιος. Επισημαίνοντας το ξεχωριστό βάρος της υπέρβασης του
θανάτου που έχει η γιορτή της Ανάστασης ο κ. Βαρθολομαίος παρατηρεί: «Η χαρά
της αναστάσεως, της καταργήσεως του θανάτου, καταπλημμυρίζει την καρδίαν μας.
Δεν κρίνομεν ότι πρέπει να ευχηθώμεν απλώς ζωήν εις τους συνανθρώπους μας. Ο
Χριστός ήλθεν εις την γην, εσαρκώθη, εσταυρώθη και ανέστη ίνα ζωήν έχωμεν και
περίσσειαν ζωής. Δι’ αυτό και δεν ευχόμεθα απλώς ανάστασιν. Διαβεβαιούμεν
όλους ότι Ανέστη Χριστός και κατηργήθη ο θάνατος. Και προσκαλούμεν όλους εις
την χαράν της αιωνίου ζωής, η οποία άρχεται από της παρούσης. Διότι η
προσδοκία μας δια την ανάστασιν δεν είναι μόνον ελπίς. Είναι και γεγονός,
ενυπάρχον εις την ανάστασιν του Χριστού. Κατ’ αυτόν τον τρόπον η ευχή μας
είναι και γεγονός. Και το γεγονός υποκαθιστά την ευχήν.
Χριστός Ανέστη! Και πας άνθρωπος καλείται όπως συναναστή μετ’ Αυτού. Χριστός
Ανέστη! Και πας άνθρωπος δύναται να συναναστή μετ’ Αυτού. Χριστός Ανέστη! Και
πας άνθρωπος έχει ήδη εν δυνάμει συναναστή μετ’ Αυτού».
Τη σημασία της πίστης στην Ανάσταση υπογραμμίζει από την πλευρά του ο κ.
Χριστόδουλος, που σημειώνει: «Η Ανάσταση του Χριστού μπορεί να ισχύει και για
τον άπιστο ή και τον αμφιβάλλοντα, αλλά ως μια αυταπάτη, γιατί αυτός ακούει
μόνο λόγια, παρακολουθεί κάποιες ακατανόητες τελετές, τις ερμηνεύει μόνο
επιφανειακά, φολκλορικά. Για τον πιστό όμως όλα αυτά δεν είναι μόνο ευκαιρίες
τερπνής σχόλης ή έστω και φιλόσοφης αδολεσχίας. Είναι η εμπειρία του ζωντανού
Χριστού, η εσωτερική επίγνωση και μαρτυρία ότι ο Χριστός είναι μαζί του,
“πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος” (Ματθ. 28, 20)».
Ο κ. Αναστάσιος επιμένει, τέλος, στη χριστιανική αυταπάρνηση και στη σημασία
της ελεύθερης επιλογής του πιστού:
«Η κατά Χριστόν αυταπάρνηση είναι μια εκούσια επιλογή, μία ενσυνείδητη κίνηση
ελευθερίας από τις ευδαιμονιστικές και εγωϊστικές τάσεις. Οι άνθρωποι που
προσπαθούν να την ζουν προχωρούν αψηφώντας τον φόβο, την κόπωση, τον πόνο,
ακόμη και την αποτυχία. Τους αρκεί ότι ακολουθούν το πρότυπο του Αγαπημένου. Η
ζωή τους είναι γεμάτη απλότητα και σεμνότητα. Εκδηλώνεται αυθόρμητα, χωρίς
στόμφο, χωρίς αναζήτηση αναγνωρίσεως. Είναι καταξιωμένη εσωτερικά. Όπως
φωτίζεται μέσα από τα γεγονότα του Πάσχα, η αυταπάρνηση είναι μια ήρεμη δύναμη
που οδηγεί, άμεσα ή μακροπρόθεσμα, στην ανατροπή προβλέψεων και δικτύων που
υφαίνουν ποικίλα άνομα συμφέροντα και ενέργειες των εκάστοτε μέσα στην ιστορία
μετασχηματιζομένων Γραμματέων και Φαρισαίων και των κατά καιρούς ηγεμόνων και
πραιτωριανών. Δεν έχει τίποτε το σκυθρωπό. Φωτίζεται από πνευματική αγαλλίαση,
ακτινοβολεί ελπίδα, ανυψώνει τις προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις».
