|
|
Τι κι αν έχουν περάσει είκοσι, τριάντα ή σαράντα χρόνια. Οι παλιές δόξες του
ελληνικού ποδοσφαίρου δεν ξεχνιούνται εύκολα. Ούτε οι διάσημοι ούτε και οι
σεμνοί, που στην εποχή τους δεν ευνοήθηκαν από τη δημοσιότητα. Σήμερα
θυμηθήκαμε τρεις αστέρες της περιόδου 1955-1965.
|
|
ΠΑΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Μετά τον Νεοτάκη Λουκανίδη ήταν ο καλύτερος
παίκτης της Δόξας Δράμας, στη «χρυσή εποχή της» 1950-1960. Έπαιζε στη θέση του
σέντερ φορ, ήταν θαυμάσιος σουτέρ (από τους κανονιέρηδες του ελληνικού
ποδοσφαίρου) και αγωνίσθηκε στις εθνικές μας ομάδες. Το 1962 μεταγράφηκε στον
Ολυμπιακό και από το 1966 φορούσε τη φανέλα του Πανελευσινιακού. Στη
φωτογραφία ο Παύλος Γρηγοριάδης με τη φανέλα της Δόξας Δράμας, που τότε είχε
έμβλημα το «μαύρο» τριφύλλι.
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΣΑΝΤΑΚΗΣ: Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού
ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε για μια πενταετία (1955-1960) στον Ολυμπιακό και
παράλληλα υπήρξε στέλεχος της Εθνικής Νέων και πήρε μέρος στο πανευρωπαϊκό
τουρνουά νέων της Βαρκελώνης το 1957. Στον Ολυμπιακό πήγε από πολύ μικρός κι
έπαιξε στα τσικό. Στα 13 του χρόνια έπαιζε στο ανεξάρτητο σωματείο του Πειραιά
Μαύρα Πουλιά. Το οικονομικό του πρόβλημα τον ανάγκασε να εγκαταλείψει νέος (25
ετών) τα γήπεδα, στην πιο ώριμη στιγμή της καριέρας του
|
|
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΡΟΒΑΤΙΔΗΣ: Ποδοσφαιρικό αστέρι του Πειραιά. Αγωνίσθηκε και
διακρίθηκε με τα χρώματα του Αργοναύτη. Στην εποχή του υπήρξε από τους
μεγαλύτερους τεχνίτες ενώ ταυτόχρονα ήταν και γκολτζής. Διέθετε ισχυρό σουτ.
Τον Απρίλιο του 1956 φόρεσε τη φανέλα με το νούμερο 10 της Εθνικής Νέων, στο
τουρνουά του Λουξεμβούργου. Είχε θαυμάσια απόδοση, πράγμα που προκάλεσε τις
ευνοϊκές κριτικές του αθλητικού Τύπου της Ευρώπης.
