Σαράντα χρόνια συμπληρώθηκαν αυτή την εβδομάδα από τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ. Τότε που ο αιγύπτιος πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ και ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μεναχέμ Μπέγκιν, έπειτα από 12 ημέρες μυστικών διαπραγματεύσεων στην εξοχική κατοικία του αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ στο Καμπ Ντέιβιντ, υπέγραψαν τις δύο συμφωνίες στον Λευκό Οίκο. Η δεύτερη οδήγησε στην ειρηνευτική συμφωνία Αιγύπτου – Ισραήλ έναν χρόνο αργότερα και χάρη σ’ αυτήν Σαντάτ και Μπέγκιν τιμήθηκαν με το Νομπέλ Ειρήνης. Η πρώτη συμφωνία αφορούσε τα παλαιστινιακά εδάφη, συντάχθηκε χωρίς τη γνώμη των Παλαιστινίων και καταγγέλθηκε από τον ΟΗΕ.

Στην εποχή τους οι συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ χαιρετίστηκαν ως ένα μεγάλο βήμα για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Ο Τόμας Φρίντμαν στον απολογισμό αυτών των τεσσάρων δεκαετιών διαπιστώνει στους «New York Times» ότι αντί για ειρήνη Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι βρίσκονται σήμερα πιο κοντά από ποτέ στην πλήρη διάρρηξη των σχέσεων. «Χωρίς κάποια εντυπωσιακή πρόοδο, υπάρχει η πιθανότητα να καταρρεύσει οποιαδήποτε παλαιστινιακή κυβέρνηση και το Ισραήλ να αναλάβει την πλήρη ευθύνη για την υγεία, την εκπαίδευση και τη φροντίδα των 2,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων της Δυτικής Οχθης» γράφει ο Φρίντμαν. «Τότε το Ισραήλ θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα διακυβερνήσει τη Δυτική Οχθη με μια νόμιμη Αρχή ή δύο, γεγονός που θα σημαίνει ότι το Ισραήλ θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε διεθνικό κράτος και σε απαρτχάιντ – και τα δύο καταστροφικά για την εβραϊκή δημοκρατία».

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΘΥΣΙΩΝ. Ολοι αντιδρούν λάθος, διαπιστώνει ο γνωστός δημοσιογράφος. «Η Χαμάς ακολουθεί μια στρατηγική ανθρώπινων θυσιών στη Γάζα – ρίχνει αλλεπάλληλα κύματα διαδηλωτών πάνω στον ισραηλινό συνοριακό φράχτη για να πεθάνουν χωρίς λόγο ή χωρίς πια να τους δίνει κανείς σημασία. Είναι ντροπή».

Από την άλλη, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου «ενώ στρατηγικά αντιμετωπίζει σωστά το Ιράν και διαχειρίζεται τη Ρωσία στη Συρία, για το παλαιστινιακό ζήτημα το μόνο που διαθέτει είναι στρατηγική δημοσίων σχέσεων. Χρησιμοποιεί όλη την ευφυΐα του για να βρει τρόπους να εξασφαλίσει ότι οι ΗΠΑ θα καταδικάζουν τους Παλαιστινίους για την έλλειψη προόδου, χωρίς να προσφέρει καμία νέα ή και παλαιότερη ιδέα για το πώς θα δημιουργηθούν τα δύο κράτη ώστε αποφευχθούν οι τρομακτικές επιλογές ενός κράτους με δύο έθνη ή το απαρτχάιντ».

Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ. Οσον αφορά τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, σημειώνει ο Φρίντμαν, είναι ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που δεν έχει απλά φιλοϊσραηλινή στρατηγική, αλλά και θέση που στηρίζει τους δεξιούς εβραίους εποίκους. Θέλοντας να ευχαριστήσει τους ευαγγελικούς χριστιανούς και ακροδεξιούς εβραίους μεγαλοδωρητές, όπως ο Σέλντον Αντελσον, μετέφερε την πρεσβεία των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ – χωρίς να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα από το Ισραήλ. «Η τέχνη του να χαρίζεις. Τώρα σταματά την αμερικανική βοήθεια για την παλαιστινιακή ανάπτυξη και για προγράμματα νοσοκομείων και σχολείων ως τιμωρία επειδή οι Παλαιστίνιοι δεν παίρνουν μέρος στη διαπραγμάτευση για το ασαφές σχέδιο του Τζάρεντ Κούσνερ – ενώ δεν λέει ούτε λέξη για τη συνεχιζόμενη δημιουργία ισραηλινών εποικισμών στα παλαιστινιακά εδάφη».

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή, καταλήγει ο δημοσιογράφος. «Οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ μηδενισμού ή ειρηνικών προθέσεων. Το Ισραήλ θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε διαχωρισμό από τους Παλαιστινίους ή ένα κράτος με δύο έθνη ή απαρτχάιντ. Ο Τραμπ ή πρέπει να σοβαρευτεί ή να μείνει σπίτι του».

ΙΣΠΑΝΙΑ

Να αναγνωρίσει η ΕΕ το κράτος της Παλαιστίνης

Η Ισπανία θα προτρέψει την ΕΕ να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, αλλά «εάν η ΕΕ δεν μπορέσει να φτάσει σε μια ομόφωνη απόφαση, τότε ο καθένας ας πράξει ό,τι νομίζει». Αυτό δήλωσε χθες ο ισπανός υπουργός Εξωτερικών Γιοσέπ Μπορέλ, θέτοντας την Ενωση προ των ευθυνών της για ένα θέμα του οποίου η διευθέτηση καθυστερεί εδώ και καιρό.