Το ότι ο Πανιώνιος δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο νέο πρωτάθλημα της Α1 μπάσκετ, ενδεχομένως να εξέπληξε κάποιους. Πολύ λογικά, όταν η τέταρτη καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα διαλύεται μέσα σε ένα καλοκαίρι δεν το λες και μικρό πράγμα.

Ηταν όμως ένα ατύχημα εν αναμονή. Η κατάρρευση του Πανιωνίου, μιας από τις πιο σταθερές, πιο θεαματικές και πιο παραγωγικές ομάδες του ελληνικού μπάσκετ τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ήταν παραδόξως φυσικό επόμενο.

Οταν τελείωσαν τα χρήματα τελείωσε και αυτή, θα πει κάποιος. Αυτό όμως είναι λάθος.

Οντως τελείωσε η οικονομική προστασία του Λιανού της κάποτε φιλόδοξης Proton Bank, μόνο που και παλαιότερα τα λεφτά είχαν τελειώσει. Και ο Πανιώνιος είχε στριμωχτεί, αλλά δεν είχε κονιορτοποιηθεί αυτοστιγμεί.

Αυτό που άλλαξε είναι το κύτταρο του Πανιωνίου: Από ομάδα της Νέας Σμύρνης μετατράπηκε σε μια ομάδα ένοικος της Νέας Σμύρνης – μια μετάλλαξη που υπέστη και το ίδιο το θαυμάσιο κάποτε προάστιο που από κηπούπολη μετατράπηκε, για να βολευτούν κάποιοι εργολάβοι πολυκατοικιών, σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες της ευρύτερης Αθήνας.

Ο Πανιώνιος του μπάσκετ κάποτε είχε παίκτες της γειτονιάς. Ο Γιώργος ο Γάσπαρης ήταν το πλέι μέικερ που οδήγησε την ομάδα στην ιστορική κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 1991 – στη σχολή οδηγών του πατέρα του η μισή Νέα Σμύρνη είχαμε πάρει δίπλωμα.

Ο Βασίλης ο Κικίλιας, που σήμερα είναι υπουργός Δημόσιας Τάξης και ήταν κάποτε αρχηγός της ομάδας, έπαιζε μπάσκετ στη Λεόντειο και άραζε για πίτσες στην Pizza Hut στην πλατεία του Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ολοι τον ξέραμε.

Ο Φάνης ο Χριστοδούλου… Αυτός ο σπουδαιότερος όλων. Αυτός που ήταν από τη Δάφνη αλλά έκανε τη Νέα Σμύρνη να μοιάζει μεγάλη. Ηταν κάθε βράδυ στα καφέ, στα μπαρ και τις ταβέρνες της – ο καημός των προπονητών του, το καμάρι όλων μας που τον βλέπαμε σαν έναν από μας, κι ας ήταν ένας ημίθεος της εποποιίας του Ευρωμπάσκετ.

Αυτή η ταύτιση της γειτονιάς με τους παίκτες της ομάδας ήταν που ενεργοποίησε όποτε χρειάστηκε τα αντανακλαστικά των οπαδών που έσπευδαν αποτελεσματικά για τη σωτηρία της, πιέζοντας καταστάσεις, επενδυτές, σχέδια διάσωσης.

Αυτή τη φορά όμως οι φίλαθλοι – η περίφημη πλατεία – έμειναν σχεδόν απαθείς μπροστά στην επαπειλούμενη κατάρρευση, πιστεύοντας ότι με τη δύναμη της αδράνειας θα βρεθεί με μαγικό τρόπο μια λύση. Που όπως φαίνεται δεν βρέθηκε. Και ήταν απαθείς γιατί είχε αδυνατίσει ο δεσμός. Γιατί η Νέα Σμύρνη τον επταώροφων πολυκατοικιών είναι πολύ ψηλά και μακριά για να ακούσει τις ανάγκες του Πανιωνίου. Γιατί ο Πανιώνιος ήταν μια λεγεώνα των ξένων, δεν είχε πια παιδιά από αυτές τις πολυκατοικίες.

Τελευταία Νέα