Τους κουκουλοφόρους τούς φοβόμουν. Ακόμα τους φοβάμαι. Εγώ «Μπλεκ» διάβαζα. Πρόσωπο καθαρό. (Μα τους χίλιους κάστορες, δεν κοροϊδεύω). Είκοσι Φεβρουαρίου του 1944 έγραψε πρώτη μια αμερικάνικη κυριακάτικη εφημερίδα γι’ αυτόν τον περίεργο κουκουλοφόρο. Μια μικρή μαυρόασπρη ιστορία. Ιση με τρία καρεδάκια. Κάθε Κυριακή από τότε, ο Μπάτμαν είχε να αφηγηθεί μια περιπέτεια. Ιση με τρία καρεδάκια. Η δική μου σχέση μαζί του άρχισε τη δεκαετία του ’70. Δεν τον διάβασα ούτε σε εφημερίδα ούτε σε περιοδικό. Τον είδα στο Σινέ Νανά. Στη Βουλιαγμένης (όχι, δεν είχε γίνει ακόμα multiplex, με καρβουνάκια δούλευε η μηχανή). Ηταν ένα βράδυ Σαββάτου. Εκείνος τα ‘χε με μια γάτα κομψευόμενη. Εγώ με μια γάτα στρουμπουλή. Από τότε δεν τον έχασα ποτέ. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο νομίζουν πως τον έχουν δει. Στον δρόμο έξω από το σπίτι τους. Σκαρφαλωμένο στο περβάζι της διπλανής πολυκατοικίας. Κάποιοι τον ψάχνουν ακόμη. Ισως και να μην τον συναντήσουν ποτέ. Πάμε Ρόμπιν…

Τελευταία Νέα