Τα βαφτίσια έγιναν σε στενό οικογενειακό κύκλο. Τόσο στενό που το ευρύτερο σόι –πλην ενός, του ΓΑΠ –δεν ήξερε καν το όνομα. Παρ’ όλα αυτά συμπεριφέρονται όλοι σαν να μην έχουν πρόβλημα. Σαν να ήταν μια απόφαση των γονιών που δεν τους αρέσει, αλλά τι να κάνουν; Θα την καταπιούν. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που κυκλοφορούν στον ευρύτερο χώρο, το όνομα «Κίνημα Αλλαγής» θεωρητικώς ικανοποιεί και τους δυο γονείς. Τη μεν Γεννηματά γιατί περιλαμβάνεται ο ταυτόσημος με το κόμμα της –στην πασοκική ιδιοσυγκρασία –όρος αλλαγή. Τον δε Θεοδωράκη επειδή από την ίδρυση του Ποταμιού το χαρακτήριζε κίνημα –παραβλέποντας ελαφρώς την ετυμολογία της λέξης. Ωστόσο, οι αντιδράσεις, έστω και διακριτικά, έχουν αρχίσει. Από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ μέχρι τον Γιώργο Καμίνη, που επεσήμανε πως όλα είναι προσωρινά, ώς το συνέδριο. Α! Και τον Σπύρο Λυκούδη, που πιστεύει ότι «δεν είναι ο επιτυχέστερος τίτλος που θα μπορούσε να έχει αυτή η προσπάθεια». Αφήστε που ένας παλιός πασόκος σχολίαζε «πάλι καλά που δεν το είπαν Κίνημα Δημοκρατικής Αλλαγής γιατί το αρκτικόλεξο θα έβγαινε ΚΙΔΗΑ». Τελικά, είναι ζήτημα το όνομα του νέου φορέα;

Οι εντυπώσεις

Πώς το βλέπουν οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι στην προσπάθεια συγκρότησης του κεντροαριστερού φορέα; Ο Νίκος Ανδρουλάκης, για παράδειγμα, παρότι ήρθε δεύτερος στην κούρσα της διαδοχής, έμαθε το όνομα από τους δημοσιογράφους. Και σύμφωνα με μια πηγή όταν τηλεφώνησε στη Γεννηματά για να φιξάρουν το ραντεβού τους την Παρασκευή, εκείνη πάνω στην κουβέντα –σα να λέμε παρεμπιπτόντως –τον ρώτησε «πώς σου φαίνεται το όνομα;». Της απάντησε «μια χαρά» κι όσοι τον γνωρίζουν επιμένουν πως δεν θα δημιουργήσει θέμα. Παρότι τον έχουν ψυχογραφήσει ως χαρακτήρα συγκρουσιακό. Στην ανάλυσή του, όμως, σε αυτή τη φάση το όνομα είναι μη θέμα. Το θέμα είναι ο τρόπος που θα λειτουργεί το νέο κόμμα Να είναι, για να το πούμε χρησιμοποιώντας την ανδρουλακική διάλεκτο της προεκλογικής περιόδου, θεσμικό και όχι προσωποκεντρικό. Στην ίδια γραμμή φάνηκε να βρίσκεται και ο δήμαρχος. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται η δήλωση «γι’ αυτό γίνονται τα συνέδρια, για να αποφασίζουν»; Το συμπέρασμα; Κανείς δεν θέλει να κατηγορηθεί πως ενισχύει την εντύπωση τής –όπως το θέτουν στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες –εσωκομματικής «μίρλας». Σωστό. Αλλά, από την άλλη, τα μικρά –σαν τη συγκεκριμένη γεννηματοθεοδωρακική «πρωτοβουλία» –ενίοτε είναι ενδεικτικά.