Η Γερμανία παρακολουθεί τα ελληνικά πράγματα πιο επισταμένα από ό,τι φαντάζεται η ελληνική κυβέρνηση. Από τον καιρό που εξεδιώχθη ο κ. Θεοχάρης, μόνιμος υποτίθεται γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, άρχισαν τα τύμπανα, ώσπου φθάσαμε να απειλούμε (!) με έξοδο από το Μνημόνιο, δείχνοντας και την πόρτα στο ΔΝΤ. Με όπλο τις πρώτες αμφισβητούμενες επιτυχίες της η κυβέρνηση, και κρύβοντας όλα τα άλλα, θέλησε να δημιουργήσει μια τεχνητή αισιοδοξία. Τελικά επέτυχε να διαταράξει όποια σχέση εμπιστοσύνης είχε οικοδομηθεί μέχρι τότε. Χωρίς δισταγμό, οι δανειστές (Σόιμπλε) την επανέφεραν στην τάξη υπό μορφή νέων μέτρων. Η κυβέρνηση μη μπορώντας να δει την αλήθεια στον καθρέφτη της Βουλής προχώρησε στην επίσπευση διαδικασιών εκλογής νέου Προέδρου, αναβάλλοντας τα πάντα. Κάτι που δεν άρεσε στον ισχυρό εταίρο. Οι εξηγήσεις που έδωσε ο κ. Βενιζέλος, στο επί τούτου ταξίδι του στο Βερολίνο, αμφισβητείται ότι έπεισαν τον κ. Σόιμπλε. Στους δύο, ο πιο αδύνατος ούτε εκβιάζει ούτε παίρνει πρωτοβουλίες που δεν έχουν πρώτα συμφωνηθεί.

Η αλήθεια δεν κρύβεται στην πολιτική, έρχεται η στιγμή που τη λένε τα γεγονότα. Ετσι έγινε και τώρα. Η κυβέρνηση αυτοεγκλωβίστηκε στη λάθος τακτική της. Η μη εκλογή Πρόεδρου, όπως τουλάχιστον διαφαίνεται, θα είναι ήττα γι’ αυτήν και φυσικά θα στοιχίσει και στις εθνικές εκλογές. Από εκεί και πέρα θα μπούμε σε έναν κύκλο αδιερεύνητο, ελπίζοντας σε μια νέα ισορροπία. Τα μετεκλογικά, πάντως, εξαρτώνται από τα προεκλογικά που προμηνύονται πολωτικά, με άρωμα… εμφυλίου! Εύχομαι να διαψευσθούν οι φόβοι.

Διερωτάται κανείς γιατί σε μια περίοδο σοβαρής κρίσης έχει χαθεί τελείως η προσπάθεια στοιχειώδους συνεννόησης. Τόσο πολύ υπερισχύει ο εγωισμός των ιθυνόντων; Είναι δυνατόν να αγνοούνται οι πολιτικοί όροι «διάλογος» και «συμβιβασμός» όταν επικαλείσαι τη σωτηρία της χώρας; Δεν χρειάζεται να είσαι συνταγματολόγος για να το ξέρεις. Απλά λογικός. Επίσης, ένα σχέδιο εθνικής πορείας επιβαλλόταν να υπάρξει. Πώς με περισσή έπαρση απαιτούμε, όταν εμείς υπολειπόμεθα στα πιο ουσιώδη;

Στην αντιπολίτευση υπάρχουν άλλα οικεία κακά. Υποτιμούν τις διεθνείς μας δεσμεύσεις. Κάποιοι ονειρεύονται ότι η Ελλάδα θα ξεκινήσει από την αρχή, σαν να μην υπάρχει παρελθόν. Αυτό δεν συνέβη ούτε μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Στο κάτω κάτω οι εταίροι, έστω με τους όρους τους, στάθηκαν στην Ελλάδα με χρηματικά ποσά μαμούθ. Τι θα γινόταν διαφορετικά; Ουδείς έχει πειστική απάντηση. Απλώς κατηγορούν.

Συμπέρασμα. Η Ελλάδα πάσχει από έλλειψη ρεαλισμού. Πολιτική όμως δεν γίνεται με άγνοια της πραγματικότητας ή ακόμα χειρότερα με άγνοια κινδύνου.

Η Ευρώπη κάνει λάθος να επιμένει σε μια στραγγαλιστική πολιτική. Με αυτούς τους όρους γρήγορα κινδυνεύει να μην είναι Ευρώπη!

Οι ρήξεις δεν συμφέρουν κανέναν και σίγουρα όχι την Ελλάδα.

Η πολιτική σταθερότητα, τέλος, απαιτεί κοινωνική σταθερότητα. Ας το θυμούνται όλοι αυτό.

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα