Eνας δήμαρχος στην Πάρμα ήθελε κάποτε να εξορίσει τα κεμπαπτζίδικα από το κέντρο της πόλης, κάποιος άλλος στο Μπρίστολ είχε απαγορεύσει το σεξ κάτω από αυτοκίνητο. Δεν είναι οι μόνοι. Παντού στον κόσμο η τοπική αυτοδιοίκηση φλερτάρει πολλές φορές με τη γραφικότητα. Κάπως έτσι οι αποπυρηνικοποιημένες ζώνες φύτρωναν σαν τα μανιτάρια τη δεκαετία του 1980 στην Ελλάδα από δημάρχους που ξόρκιζαν το φάντασμα των πυρηνικών όπλων και του πολέμου. Και κάπως έτσι, μερικά χρόνια αργότερα, ο δήμαρχος της Ζαχάρως διοργάνωνε ταξίδια στην Ουκρανία για να βρει νύφες στους δημότες του.

Βάζοντας τη φιλαρμονική του δήμου να εκτελέσει τον ύμνο του ΕΑΜ στη μαθητική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, ο δήμαρχος του Χαλανδρίου κινήθηκε στο πνεύμα αυτής της ιδιότυπης παράδοσης. Υπό τους ήχους της δημοφιλούς «Κατιούσα», ο δήμαρχος απέδειξε ότι θα βρίσκεται πάντα κάποιος κάπου που θα αποπειράται να σπρώξει τα όρια της αυτοδιοικητικής γραφικότητας ακόμη λίγο πιο πέρα, κάποιος που θα αντιλαμβάνεται τον δήμο του σαν μια προσωπική επικράτεια και τον εαυτό του ως έναν ανώτατο άρχοντα, θαρραλέο και ανάδελφο, που υψώνει το παράστημά του απέναντι σε κάποιον αόρατο εχθρό. Ο Αργύρης Ντινόπουλος ανέβηκε σε μια μπουλντόζα ως δήμαρχος Βριλησσίων για να καταθέσει τα αγωνιστικά του διαπιστευτήρια. Ο Πανταζής Χρονόπουλος της Ζαχάρως συγκρούστηκε κατά μέτωπο με την αγαμία. Ο Σίμος Ρούσος του Χαλανδρίου αρνείται να παραδώσει τα στοιχεία για τις συμβάσεις των υπαλλήλων του δήμου του και στήνει με τα πνευστά της φιλαρμονικής μια σκηνή που θα ζήλευε ακόμη και ο Κουστουρίτσα στην πιο ντελιριακή του περίοδο.

Δεν υπάρχει τίποτε κακό στο σινεμά του βόσνιου σκηνοθέτη. Η αντιγραφή του όμως στην πραγματική ζωή είναι κάπως θλιβερή. Είναι θλιβερό να πιστεύει ένας δήμαρχος ότι αρκεί ο ύμνος του ΕΑΜ για να αποκτήσει αριστερό πρόσημο ένα κατάλοιπο των φασιστικών καθεστώτων όπως είναι οι μαθητικές παρελάσεις. Είναι εξίσου θλιβερό να μη διεκδικούν οι αριστεροί δήμαρχοι, ή όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι, την κατάργησή τους, αλλά να γίνονται αφορμή για να συζητούν οι υπόλοιποι εάν είναι καλύτερα οι μαθητές να παρελαύνουν σαν στρατιωτάκια με το «Μακεδονία ξακουστή» ή με την «Κατιούσα». Σ’ αυτήν την περίπτωση, το πράγμα ξεφεύγει από το πεδίο της γραφικότητας. Σε μια τέτοια περίπτωση, στη γωνία μάς περιμένει η μιζέρια.

Τελευταία Νέα