Αδύναμο…

… και αναξιόπιστο. Έτσι βλέπουν σήμερα τον πρόεδρο Ομπάμα κύκλοι της Ουάσιγκτον μετά την ξαφνική υποχώρησή του στο ζήτημα της ριζικής μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας. Λυγίζει με την πρώτη σπρωξιά, λένε οι αντίπαλοί του. Σήκωσε λευκή σημαία προτού καλά καλά αρχίσει η μάχη στο Κογκρέσο. Μας ενδιαφέρει; Ασφαλώς, αφού ό,τι συμβαίνει στην Αμερική δίνει τον τόνο για όσα θα συμβούν αργότερα στην Ευρώπη.

Η αλήθεια…

… είναι πως με αυτή την υποχώρηση, ο Ομπάμα χαρίζει στην ασφαλιστική βιομηχανία μια τεράστια νίκη, γράφει στο περιοδικό «Νέισον» ο Ουίλιαμ Γκράιντερ, κάποιος που ποτέ δεν κατηγορήθηκε για εχθρός του. Δίνει γην και ύδωρ στους συντηρητικούς για να εξασφαλίσει τη συναίνεσή τους. Όμως, η αδυναμία δεν οδηγεί στη συναίνεση. Οδηγεί σε περισσότερη αδυναμία. «Ο Μπαράκ Ομπάμα το προκάλεσε αυτό μόνος του, για να αποσείσει τη μομφή του σοσιαλιστή», γράφει ο Γκράιντερ. «Η αρχική του ιδέα ήταν να κάνει προσιτή την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους Αμερικανούς, από την παιδική μέχρι την τρίτη ηλικία, που είναι αποκλεισμένοι επειδή κοστίζει πανάκριβα κι επειδή οι ασφαλιστικές εταιρείες λυμαίνονται το σύστημα. Αντί γι΄ αυτό, ο Ομπάμα έκανε μια άθλια συναλλαγή με τη φαρμακευτική βιομηχανία, στην οποία υποσχέθηκε πως δεν θα χρησιμοποιήσει την κυβερνητική ισχύ για να μειώσει τις τιμές των φαρμάκων». Η ειρωνεία είναι πως ούτε ύστερα από αυτή την υποχώρηση έπαψαν οι συντηρητικοί να τον αποκαλούν σοσιαλιστή. Αδυναμία;..

… Ή κάτι άλλο. Υπάρχει και μια άλλη, πολύ πιο κυνική ερμηνεία γι΄ αυτή στάση του Ομπάμα: πως αυτό ήθελε από την αρχή, πως παρά τα ωραία λόγια ποτέ δεν είχε την πρόθεση να βάλει χέρι στη βιομηχανία της υγείας, πως αυτό που σκόπευε ήταν να κάνει μόνο δευτερεύουσες και ανώδυνες αλλαγές και να τις πουλήσει σαν «μεγάλη νίκη» και πως αυτό θα φανεί με τον καιρό, όταν ο λαός θα διαπιστώσει πως στην πραγματικότητα δεν άλλαξε τίποτα ουσιαστικό. Δεν χρειάζεται να γίνει κανείς κυνικός για να βρει πειστήρια για όλα αυτά στη γενικότερη στάση του Ομπάμα. Η αντίδρασή του στην οικονομική κρίση αποκάλυψε τη σαφή πρόθεσή του να αποκαταστήσει την ισχύ της Γουόλ Στριτ και όχι να την αλλάξει. Η πολεμική στρατηγική του στο Αφγανιστάν παγιδεύτηκε μέσα στην εξέγερση των Ταλιμπάν. Αυτή η παγίδα μπορεί να κλείσει οριστικά, όταν οι στρατηγοί τού ανακοινώσουν ότι χρειάζονται και άλλα στρατεύματα. Και η πολιτική του στην υγεία υπαγορεύτηκε από την επιθυμία του να αποκρούσει κάθε κατηγορία πως «κοινωνικοποιεί» την περίθαλψη, όπως έκαναν κάποτε οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Με όλα αυτά…

… δεν είναι άδικο να υποψιάζονται ακόμη τον Ομπάμα για σοσιαλιστή; Το ίδιο άδικο όσο κι αν θα υποψιαζόμασταν σήμερα για σοσιαλιστικές τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Τελευταία Νέα