Είναι αδίστακτοι: σύμφωνα με τον ιρακινό υπουργό Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού κατέλαβαν τη Σινζάρ, την προγονική κατοικία των Γιαζίντι, οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους εκτέλεσαν τουλάχιστον 500 μέλη της εθνοθρησκευτικής μειονότητας. Κάποια από τα θύματά τους, μάλιστα, περιλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, τα έθαψαν ζωντανά. Και φέρεται να έχουν πάρει ως σκλάβες τουλάχιστον τριακόσιες Γιαζίντι.

Είναι αποφασισμένοι: έχουν καταλάβει ήδη μεγάλες περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, έχουν υποχρεώσει δεκάδες χιλιάδες χριστιανούς του Ιράκ να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις πόλεις τους, έφτασαν σε απόσταση 30 λεπτών με το αυτοκίνητο από την Αρμπίλ, την πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν. Το ανθρωπιστικό δράμα των δεκάδων χιλιάδων Γιαζίντι που παγιδεύτηκαν στο όρος Σινζάρ και ο κίνδυνος για την Αρμπίλ έκαναν τον Μπαράκ Ομπάμα να δώσει το βράδυ της Πέμπτης το πράσινο φως για ρίψεις ανθρωπιστικής βοήθειας (ανάλογες ρίψεις έχουν κάνει πια και οι Βρετανοί) και περιορισμένου εύρους αεροπορικές επιθέσεις. Ο ίδιος ωστόσο αναγνώρισε ότι αυτό το πρόβλημα «δεν μπορεί να λυθεί σε μερικές εβδομάδες, θα χρειαστεί χρόνος»∙ και πολύ περισσότερα από βόμβες. Αλλά ο σιίτης, διχαστικός πρωθυπουργός του Ιράκ, Νούρι αλ Μαλίκι, αρνείται ακόμη να αποχωρήσει ώστε να συγκροτηθεί, ως αρχή, μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Είναι προκλητικοί: απειλούν να «απελευθερώσουν» και την Κωνσταντινούπολη. Την απειλή διατύπωσε χθες ο «υπεύθυνος Τύπου» Αμπού Μόσα, από τη Ράκα της Βόρειας Συρίας, την «πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κράτους», κατηγορώντας την «τουρκική κυβέρνηση των αποστατών» ότι έκλεισε το φράγμα Ατατούρκ στην Τουρκία κόβοντας τη ροή στον Ευφράτη ποταμό και αφήνοντας χωρίς νερό τη Βόρεια Συρία.

Αλλά δεν είναι μια συμμορία καιροσκόπων σκοταδιστών χωρίς οργάνωση και σχέδιο. Οπως επισημαίνει η «Λιμπερασιόν», το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι μια άτοπη χρήση της γλώσσας. Οι ντιρεκτίβες που εκδίδει στο όνομα της σαρίας, οι κυβερνητικές δομές του, οι μέθοδοι διοίκησης και διαχείρισης των πληθυσμών και των πόρων που πέφτουν στα νύχια του αντανακλούν την εφαρμογή ενός κρατικού μοντέλου κάθε άλλο παρά αυτοσχέδιου. Σημείο αναφοράς του, το πρώτο ισλαμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο προφήτης Μωάμεθ στη Μεδίνα το 622.

ΒΙΛΑΕΤΙΑ. Μόλις μία ημέρα αφότου ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι ανακοίνωσε την ίδρυση του χαλιφάτου, στις 29 Ιουνίου, η οργάνωση χώρισε τις εδαφικές κατακτήσεις της σε επτά «βιλαέτια», τέσσερα στη Συρία και τρία στο Ιράκ, ορίζοντας από έναν διοικητή και έναν ισλαμικό δικαστή σε κάθε ένα, καθώς και μία ομάδα υπευθύνων για τη διαχείριση των υπηρεσιών και της καθημερινής ζωής, σύμφωνα με ένα λεπτομερές οργανόγραμμα.

«Τις πρώτες ημέρες μετά την άτακτη υποχώρηση του στρατού» είπε μέσω Ιντερνετ στη «Λιμπερασιόν» η Χούντα, μία νεαρή ιρακινή δημόσια υπάλληλος, «όλες οι δημόσιες υπηρεσίες έμειναν κλειστές. Οταν όμως κυρίευσαν την πόλη, οι άνδρες του Ισλαμικού Κράτους απαίτησαν την επαναλειτουργία τους. Οι γυναίκες φοβήθηκαν να πάνε να δουλέψουν, με τις διαταγές που τους επέβαλαν την μπούρκα και τους απαγόρευαν να κυκλοφορούν ασυνόδευτες. Απαίτησαν όμως να επιστρέψουμε στις θέσεις μας και οι εμίρηδές τους έκαναν καθημερινές συσκέψεις με τους συνηθισμένους μας προϊσταμένους για την οργάνωση της δουλειάς».

Οι τζιχαντιστές στηρίζονται στις υπάρχουσες κρατικές δομές. Είναι μια μέθοδος την οποία πρωτοεφάρμοσαν στη Ράκα, την πρώτη επαρχιακή πρωτεύουσα που πέρασε στον έλεγχό τους, για να λειτουργήσει τον έναν και πλέον χρόνο που μεσολάβησε ως εργαστήριο. Εγκαταστάθηκαν στην έδρα της τοπικής κυβέρνησης, επέβαλαν τον τρόμο με δημόσιες εκτελέσεις, συλλήψεις και βασανιστήρια και έπειτα άρχισαν να μοιράζονται τα έσοδα και τους φόρους με το καθεστώς Ασαντ –ερήμην του.

Ειδικά όσον αφορά τα οικονομικά, το Ισλαμικό Κράτος αποδεικνύεται πανούργο. Εισπράττει ένα 5%-50% του εισοδήματος μισθωτών, εμπόρων και γεωργών, ένα «φόρο υψηλής περιουσίας» από τους πλουσιότερους και ένα δασμό ίσο με το 30% της αξίας όλων των εμπορευμάτων που περνούν από τα εδάφη του, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπιστικής βοήθειας που στέλνουν από την Τουρκία συριακές ή διεθνείς ΜΚΟ. Αυτοχρηματοδοτείται έτσι τοπικά, την ώρα που οι «στρατηλάτες» βάζουν στο στόχαστρο τις πιο σημαντικές πηγές πλούτου, τους υδρογονάνθρακες. Ο χάρτης των εδαφικών κατακτήσεων του Ισλαμικού Κράτους είναι σχεδόν σχεδιασμένος έτσι ώστε να περιλαμβάνει τα σημαντικότερα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Συρίας, καθώς και κάποια του Ιράκ. Λιγότερο από δύο μήνες μετά την ίδρυσή του, το χαλιφάτο έχει, όπως επισημαίνει ο ιρακινός γεωγράφος Μουχτάκ Χαλίλ Ιμπραήμ, «σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά ενός κράτους».

Τελευταία Νέα