Αναζήτηση
Όλο το ελληνικό μπάσκετ ήταν εκεί. Δίπλα σε μπασκετικά στέκια, όπως το Παναθηναϊκό Στάδιο αλλά και το κλειστό του Μετς.
Ιδιαίτερα στο καλλιμάρμαρο, ο Γιώργος Κολοκυθάς είχε μεγαλουργήσει έχοντας κάνει εκπληκτικά παιχνίδια.
Για αυτό και στην κηδεία του, το μεσημέρι της Τρίτης δεν έβλεπες μόνο θλιμμένα πρόσωπα στο πρώτο νεκροταφείο, αλλά και αρκετά χαμογελαστά.
Πολύ απλά γιατί συμπαίκτες και αντίπαλοι του Γιώργου, αλλά πάνω απ’ όλα φίλοι, θυμόντουσαν ανέκδοτες ιστορίες από τον χαρισματικό αυτόν παίκτη και πάνω απ’ όλα άνθρωπο.
Ήταν όλοι εκεί για το τελευταίο αντίο στο φίλο τους, τον «Μύτο» του ελληνικού μπάσκετ, με τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό Κώστα Πολίτη, να θυμάται ως συμπαίκτης του Γιώργου τα μεγάλα παιχνίδια Παναθηναϊκού-ΑΕΚ με χαρακτηριστική μια μεγάλη νίκη (80-60) που είχε αποτελέσει τεράστια έκπληξη όχι μόνο γιατί τότε τη δεκαετία του 1960 η «Ένωση» μεγαλουργούσε αλλά διότι εκείνη τη περίοδο οι παίκτες του τριφυλλιού ήταν απλήρωτοι όπως μας θύμισε ο κόουτς.
Ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης, είχε μια ξεχωριστή ιστορία να θυμηθεί, όταν το 1967 σε μια βραδινή έξοδο με τη σύζυγό του, σε μουσικό στέκι, την ώρα που ετοιμάζοντας να φύγουν γύρω στις δύο παρά τέταρτο, άκουσαν πίσω τους μια φωνή: «Που πάει ο δημοσιογράφος» ;
Ήταν ο Γιώργος Κολοκυθάς με τον «αδελφό του» Βασίλη Γκούμα, κλασσικοί μπόν βιβέρ αλλά και ξενύχτηδες.
«Πάμε να ακούσουμε λίγο Ζαμπέτα, εδώ πιο κάτω θα έρθετε μαζί μας» ήταν η πρόταση προς τον Γιάννη Διακογιάννη και τη σύζυγό του, την οποία αποδέχτηκαν. Όταν κάποια στιγμή ο καλός συνάδελφος ήθελε να αποχωρήσει λόγω του προχωρημένου της ώρας (πλησίαζε τέσσερις το πρωί) οι δύο παίκτες του πρότειναν να συνεχίσουν κάπου για πρωϊνό φαγητό !
«Μα καλά δεν έχετε προπόνηση αύριο» ήταν η λογική απορία του Γιάννη Διακογιάννη, την περίοδο μάλιστα που υπήρχε ο «κέρβερος» Φαίδωνας Ματθαίου που τους περίμενε κάθε πρωί στο γήπεδο της Αμερικανικής βάσης.
«Ε καλά, δεν θα πάμε και από τις 10.00. Πάμε κατά τις 12.00 και βλέπουμε» ήταν η απάντηση που πήρε και έμεινε άφωνος.
Και όμως όταν πίεζε πολύ ο «Πατριάρχης» ο Γιώργος Κολοκυθάς του έλεγε: «Μάζεψε τους δικούς σου και θα παίξουμε ένα διπλό με εμάς τους…απροπόνητους». Όταν φυσικά κέρδιζε η ομάδα του Κολοκυθά, ο Γιώργος χτυπούσε φιλικά τον κόουτς στον ώμο: «Φάιδωνα τα λέμε στο αεροδρόμιο όταν είναι να φύγουμε για κάποιο αγώνα, αφού όπως είδες δεν χρειαζόμαστε προπόνηση» του έλεγε με χιούμορ, αν και με λιγότερες προπονήσεις ήταν πάντα σε εξαιρετική κατάσταση.
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν πως ήταν όλοι εκεί, όπως μεταξύ άλλων ο Λάνθιμος, ο Παπαντωνίου, ο Μπαρλάς, ο Ιωαννίδης, o Kοκορόγιαννης, ο Σγουρός, ο Τσοσκούνογλου, ο Ραφτόπουλος, o Μπογατσιώτης, ο Ανδρίτσος, ο Κοκολάκης, ο Κορωναίος, ο Δημαράς, ο Καραμανλής, ο Βασιλειάδης, ο Λαρεντζάκης, ο Χαϊκάλης, ο Νικητόπουλος αλλά και ο «μάγος» της εποχής όπως αποκαλούσαν δικαίως τον Αλέκο Κοντοβουνήσιο για την εκπληκτική του ικανότητα στις ασίστ και γενικά στη δημιουργία του παιχνιδιού. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν οι παραστάσεις για τους παίκτες όπως σήμερα. Ένα αυθεντικό ταλέντο, πολύπλευρο μάλιστα αφού έπαιζε και εξαιρετικό βόλει ενώ ήταν και άλτης στο ύψος !
Δεν μπόρεσαν να βρεθούν στο τελευταίο αντίο ο «αδελφός» του Βασίλης Γκούμας, (που…παραμιλούσε έχοντας μάθει την είδηση στη Νέα Υόρκη όπου βρισκόταν) και ο Παναγιώτης Γιαννακης (είχε αγώνα κυπέλλου με τη Λιμόζ στη Γαλλία) που ο Κολοκυθάς τον είχε σχεδόν σαν γιό του.
Αντιπροσωπεία παικτών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού του σήμερα καθώς και άλλοι σύγχρονοι παίκτες αλλά και εκπρόσωποι από όλους τους χώρους, έδειξαν γιατί ο «Μύτος» ήταν τόσο αγαπητός από όλους.
Άλλωστε ήρθε με ειδική άδεια από την Αρμάνι Μιλάνο ο Γιάννης Μπουρούσης, ήταν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος και πολλοί άλλοι.
Η οικογένειά του, η γυναίκα του, η αδελφή του και τα παιδιά του, ήταν λογικά συγκλονισμένοι όπως όμως και ο αδελφικός του φίλος Γιώργος Βασιλακόπουλος όπως και ο Νίκος Φιλίππου με τον οποίο είχαν αναπτύξει οικογενειακή φιλία μέσω της εθνικής ομάδας.
Σημειώνεται ότι η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού στον χθεσινό αγώνα της με τον ΚΑΟΔ αγωνίστηκε, σε ένδειξη πένθους, με μαύρη στολή.
