Αν κάτι συντάραξε τους πρώτους θεατές του «Ζ», του εμβληματικού εκείνου φιλμ που εδραίωσε τον Κώστα Γαβρά στον χάρτη της παγκόσμιας κινηματογραφίας όντας το «πρώτο» παιδί ενός νέου φιλμικού ιδιώματος, αυτό ήταν ο ιλιγγιώδης ρυθμός του. Τα γεγονότα τρέχουν με αδυσώπητη ταχύτητα και ο θεατής δεν έχει άλλη επιλογή από το να παρακολουθήσει με κομμένη την ανάσα μια αλυσίδα της οποίας οι ενώσεις αποτελούν σημάνσεις εξόχως πολιτικές. Γι’ αυτό άλλωστε και η ταινία κέρδισε, χωρίς ουσιαστικό συναγωνισμό, το Οσκαρ μοντάζ, παρ’ όλο που η ίδια δεν αποτελούσε αμερικανική παραγωγή. Και ο άνθρωπος που μετέφρασε τις προθέσεις του Γαβρά σε γλώσσα κινηματογραφική (στο «Ζ» και σε οκτώ ακόμη ταινίες του) ήταν η μοντέρ Φρανσουάζ Μπονό. Σοφά η κωμική σκηνοθετική ομάδα ΖΑΖ προσέλαβε την Μπονό για να μοντάρει το ξεκαρδιστικό κατασκοπευτικό «θρίλερ» «Ακρως τρελό κι απόρρητο» το 1984, ενώ η ίδια έβαλε την υπογραφή της και σε άλλες δουλειές όπως τον αριστουργηματικό «Ενοικο» του Ρόμαν Πολάνσκι (1976), τις «Τέσσερις μύγες σε γκρι βελούδο» του Ντάριο Αρτζέντο (1971), τη «Χρονιά του Δράκου» του Μάικλ Τσιμίνο (1986), και το σπουδαίο μιούζικαλ της Τζούλι Τέιλορ «Across the universe» (2007). Η Φρανσουάζ Μπονό πέθανε χθες στο Παρίσι σε ηλικία 78 ετών και αφήνει πίσω της το Σινεμά που δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς Εκείνη.

Τελευταία Νέα