Και ξαφνικά τον έπιασαν τον βουλευταρά της Χρυσαυγούλας Παναγιώταρο οι ευαισθησίες για τη Μαρία Κάλλας! Και ανακίνησε λέει θέμα επισκευής και μετατροπής σε Μουσείο Κάλλας της πολυκατοικίας (υπό κατάληψη μέχρι πρόσφατα –που τότε δεν τον έπιασε ο πόνος) στη γωνία Πατησίων και Σκαραμαγκά, έργο του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη, όπου έζησε από το 1937 έως το 1945 η Ντίβα.

Μουσείο Μαρία Κάλλας επρόκειτο να γίνει (προσδοκώντας σε ένα ΕΣΠΑ που δεν έφτασε ποτέ) και σε κτίριο επί της οδού Μητροπόλεως, ιδιοκτησίας του Δήμου Αθηναίων και σε τμήμα της Τεχνόπολης, αλλά και τότε δεν τον έπιασε ο πόνος. Η πολυκατοικία τής Πατησίων ανήκει στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο. Κι έρχομαι εγώ που –σαν τη βουλευτάρα –με Κάρμεν με νανούριζαν, με Τραβιάτα με έλουζαν όταν ήμουν κοριτσάκι –διότι οι γονείς μου το είχαν το θεματάκι με την όπερα –και αναρωτώμαι: το πρώτο Ταμείο που άρχισε να μπάζει νερά ήταν το ΝΑΤ, ήδη από τη δεκαετία του 1980. Πού να βρει λεφτά; Πόσους «γέρους με το τσιμπούκι» να πνίξει για να γλιτώσει τις συντάξεις; Μωρέ κι εγώ μαζί σας, αλλά τι είναι «πιο πολιτισμός»; Ενα μουσείο ή να παίρνουν οι απόμαχοι σύνταξη;

Αλλωστε (απόδειξη και ο πονόψυχος) δεν εξημερώνει τα ήθη. Μη σας πω ούτε τα έθιμα. Και όσους τους πιάνει ο πόνος, ε, ας βάλουν το χέρι στην τσέπη…

Τελευταία Νέα