Αναζήτηση
«Είναι μεγάλη ικανοποίηση να μπορείς να προσφέρεις στον συνάνθρωπό σου, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Και μόνο το γεγονός ότι στο τέλος της βάρδιάς σου μπορεί να έχεις καταφέρει να σώσεις μια ζωή είναι μια ηθική ικανοποίηση που δεν πληρώνεται με τίποτα».
Για τον 20χρονο Σωτήρη Κατζιλέλλη η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο είναι ηθική υποχρέωση. Οπως πιστεύει, αν ο καθένας δεν σκεφτόταν μόνο τον εαυτό του, αλλά ένιωθε την ανάγκη να προσφέρει και στους γύρω του, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος. Αυτή την ανάγκη του κάλυψε τους τελευταίους εννέα μήνες, όταν έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος και υπηρετεί ως εθελοντής πυροσβέστης στον σταθμό του Κολωνού. Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη, αλλά- όπως λέει- όταν καταφέρνει να φέρει εις πέρας την αποστολή του, παρά τις δυσκολίες και τις αντίξοες συνθήκες, είναι ένα συναίσθημα που δεν έχει ανταμοιβή.
«Πολλοί το κάνουν για να αναδειχθούν στον κύκλο τους ή για να το χρησιμοποιήσουν ως σκαλοπάτι για να μείνουν μόνιμα στο Σώμα. Η ουσία, ωστόσο, είναι αλλού. Και μόνο ένα χαμόγελο ή μια αγκαλιά ευχαριστίας αν εισπράξεις από τους ανθρώπους που βοήθησες, σε κάνει τον πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου», λέει στα «ΝΕΑ» ο Σωτήρης Κατζιλέλλης.
Δίπλα στους επαγγελματίες
Η Πανελλήνια Ενωση Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος ιδρύθηκε το 2008 με στόχο να ενισχύσει και να εκσυγχρονίσει τον θεσμό των εθελοντών πυροσβεστών, αλλά και να οργανώσει και να δώσει ταυτότητα στους εθελοντές όλης της χώρας. Η Ενωση αποτελεί τμήμα της οργανικής μάχιμης δύναμης του Πυροσβεστικού Σώματος, ενώ οι εθελοντές εκτελούν μαζί με τους επαγγελματίες πυροσβέστες υπηρεσίες καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, σε αστικές και δασικές πυρκαγιές, διασώσεις, τροχαία, πλημμύρες, σεισμούς.
Κάθε εθελοντής έχει λάβει ειδική εκπαίδευση από τους αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος, συμμετέχει σε ασκήσεις προετοιμασίας και ετοιμότητας, κατέχει την ειδική υπηρεσιακή ταυτότητα που χορηγείται μόνο από το Πυροσβεστικό Σώμα, είναι εγγεγραμμένος στο ειδικό μητρώο εθελοντών πυροσβεστών και εκτελεί υπηρεσίες όπως ορίζεται από το πρόγραμμα στον πυροσβεστικό σταθμό ή στην Εθελοντική Πυροσβεστική Υπηρεσία όπου υπηρετεί.
Το έργο τους είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και πολλές φορές η οικογένειά τους ανησυχεί για την ασφάλειά τους. «Κάθε φορά που γίνεται γνωστή μια πυρκαγιά, δασική ή αστική, ξέρω ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα είναι η μητέρα μου που… συμπτωματικά με πήρε να δει τι κάνω. Είναι λογικό να υπάρχει αυτό το συναίσθημα και δεν δυσανασχετώ, αλλά δεν με αποτρέπει. Φόβος και ανησυχία υπάρχουν πάντα πριν φτάσουμε στον τόπο του συμβάντος, ωστόσο με το που θα πάμε εκεί τα δίνουμε όλα για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Αλέξανδρος Αργυροκαστρίτης.
Στα συντρίμμια της Ρικομέξ
Ηταν αμέσως μετά τον φονικό σεισμό του 1999, όταν ευρισκόμενος κοντά στα συντρίμμια της Ρικομέξ άκουσε ότι είχαν έρθει εθελοντές από τη Γαλλία για να βοηθήσουν στον απεγκλωβισμό παγιδευμένων κάτω από τα συντρίμμια, αλλά ήταν δύσκολο να συνεννοηθούν με τους έλληνες διασώστες. Ο ίδιος γνώριζε γαλλικά και προσφέρθηκε να κάνει τον διερμηνέα. Οπως θυμάται, αν και δεν βρέθηκε πάνω από τα συντρίμμια, οι εικόνες που του περιέγραψαν τον συγκλόνισαν. Λίγους μήνες αργότερα, ο 36χρονος σήμερα ιπτάμενος φροντιστής δήλωσε εθελοντής πυροσβέστης και σήμερα υπηρετεί με τον βαθμό του εθελοντή αρχιπυροσβέστη.
«Εχω βρεθεί σε αρκετές άσχημες καταστάσεις και μπορώ να μιλάω για ώρες για περιστατικά που έχω συναντήσει, αλλά το ζήτημα είναι να καταλάβει ο καθένας πόσο σημαντική είναι η προσφορά των εθελοντών. Οι μόνιμοι μας βλέπουν ως μέλη της ίδιας ομάδας, που υπηρετούμε τον ίδιο σκοπό», λέει ο κ. Αργυροκαστρίτης.
ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Κάθε εθελοντής έχει λάβει ειδική εκπαίδευση από τους αξιωματικούς του Πυροσβεστικού Σώματος
Εχουμε δώσει μάχες για να σώσουμε ζωές
Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ στη χώρα μας μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει παρουσιάσει κάμψη, ωστόσο υπάρχουν πολλές εθελοντικές ομάδες πολιτικής προστασίας που δραστηριοποιούνται κυρίως στην αντιμετώπιση δασικών πυρκαγιών και την προστασία του περιβάλλοντος. Το βασικότερο μειονέκτημά τους, όπως αναφέρουν οι εθελοντές πυροσβέστες, οι οποίοι διαχωρίζουν τη θέση τους από αυτές τις ομάδες, είναι ότι δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τον προσδιορισμό τους. Ο νέος νόμος, όπως τονίζουν, επιχειρεί να βελτιώσει την κατάσταση, ενώ καταθέτουν και τις δικές τους προτάσεις για την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του θεσμού των εθελοντών πυροσβεστών.
«Εχουμε προτείνει να υπάρχει εθελοντικό πυροσβεστικό κλιμάκιο σε κάθε απομακρυσμένο χωριό, αφού μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σε περίπτωση που παρουσιαστούν. Οι ελλείψεις ακόμα και σε μόνιμο προσωπικό είναι πολλές, συνεπώς με αυτόν τον τρόπο καλύπτονται πολλά σημαντικά κενά και υπάρχει ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο», λέει ο κ. Σεραφείμ Τσιουγκρής, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος.
Αμέτρητες ώρες
Ο σεισμός του 1999 ήταν και για εκείνον η αφορμή να ενεργοποιηθεί και να γίνει εθελοντής πυροσβέστης. Από τότε έχει αντιμετωπίσει εκατοντάδες περιστατικά, ενώ πλέον έχει τον βαθμό του εθελοντή πυρονόμου. Οι ώρες της βάρδιάς του είναι αμέτρητες, ενώ ακόμα και μόνιμοι πυροσβέστες πολλές φορές τον συμβουλεύονται λόγω της πείρας του. Κάποτε, μάλιστα, νοσηλεύτηκε για μέρες στο νοσοκομείο και κινδύνεψε η ζωή του. Για τον ίδιο, ωστόσο, τα πάντα είναι ζήτημα προσφοράς.
«Εχω δει πολλά άσχημα πράγματα, τόσο σε τροχαία όσο και σε πυρκαγιές και έχουμε δώσει πολλές μάχες για να σώσουμε ζωές. Η δουλειά του πυροσβέστη είναι να βρίσκεται σε ετοιμότητα επί 24 ώρες για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όποιον τη χρειαστεί. Είναι σκληρή δουλειά, έχει πολλή κόπωση, πνευματική και σωματική και πολλούς κινδύνους, αλλά εμείς το αντιμετωπίζουμε περισσότερο σαν extreme sport», λέει ο κ. Τσιουγκρής.
