Ηµέρα πρώτη, εικόνα πρώτη. Μεταφορά στο µεγάλο, ψυχρό, µπεζ _ σε απόχρωση… βρωµιάς _ εξάκλινο δωµάτιο. Τα σεντόνια µε στίγµατα από αίµα ή σκουριά (αδιευκρίνιστο) πλην αποστειρωµένα, όπως διαβεβαιώνουν οι νοσηλευτές. Για µαξιλαροθήκη ούτε λόγος. Δεν υπάρχει!

Εικόνα δεύτερη. Λείπουν τα κουδούνια µε τα οποία καλείς τις νοσοκόµες σε περίπτωση ανάγκης. Η επίπλωση του δωµατίου _ καρέκλες και ντουλάπες _ δεν κάνει ούτε για τον παλιατζή.

Εικόνα τρίτη. Μια µεγάλη τρύπα χάσκει στην οροφή της τουαλέτας, ένα σκουριασµένο ράφι στον τοίχο, σαπούνι ούτε για δείγµα και η λεκάνη µε πουρί ένα δάχτυλο.

Εικόνα τέταρτη. Αλλαγή κρεβατιού σε ηλικιωµένο άρρωστο. Ακολουθεί το… ανεκδιήγητο: Μόλις ο άµοιρος ηλικιωµένος κάνει να ξαπλώσει, το κρεβάτι διαλύεται στην κυριολεξία εις τα εξ ων συνετέθη. Αλλού τα κάγκελα, αλλού τα ροδάκια, στο πάτωµα το στρώµα. Τα γέλια ηχούν βροντερά, όµως το ατύχηµα έχει αποφευχθεί από θαύµα.

Νύχτα πρώτη. Οι νοσοκόµες τελειώνουν τη δουλειά και συνοµιλούν µεγαλοφώνος στους διαδρόµους.

Ηµέρα δεύτερη. Εικόνα πρώτη… πρωινή. Γύρω στις επτά παρά τέταρτο. Η καθαρίστρια… µπουκάρει ξυπνώντας άγρια τους ασθενείς. Δεν µένει έπιπλο για έπιπλο που να µη σουρθεί µε έντονο θόρυβο, προκειµένου να σφουγγαριστεί το πάτωµα.

Σφουγγαριστεί που λέει ο λόγος. Η σφουγγαρίστρα συµπαρασύρει και όσα σκουπίδια είναι στο πάτωµα. Ηµέρα δεύτερη. Εικόνα δεύτερη και… συνεχής. Οι νοσοκόµες που περνούν από τη µόλις χειρουργηµένη ασθενή για τους απαραίτητους ορούς και φάρµακα, καταρρίπτουν κάθε µύθο της γλυκιάς ευπροσήγορης νοσηλεύτριας. Βλοσυρές. Ούτε ένα χαµόγελο, ούτε µια λέξη συµπάθειας. Αυτό θα πει επαγγελµατίας!

Ηµέρα τρίτη, τέταρτη… Εικόνες απαράλλαχτες…

Ηµέρα πέµπτη. Εξιτήριο. Εικόνα τελευταία. Το κτίριο αποµακρύνεται µέσα από το ταξί, αλλά τη µιζέρια του την παίρνεις µαζί σου.

Κτίριο Πατέρα. Α’ Ορθοπεδική Κλινική.

Ευαγγελισµός. Μάιος 2010. Το µεγαλύτερο νοσοκοµείο των Βαλκανίων, λένε. Χα!

Τελευταία Νέα