Τα θέλω των Κινέζων

Ανεξάρτητα από τα θέλω της ελληνικής πλευράς, υπάρχουν και τα θέλω των Κινέζων. Σε κάποια η ατζέντα των δύο πλευρών συμπίπτει, σε αρκετά όμως μέτωπα οι καθυστερήσεις ρίχνουν σκιές στα ελληνοκινεζικά επιχειρηματικά σχέδια.

Πρώτο στη λίστα ζήτημα για το οποίο γκρινιάζει το Πεκίνο είναι ότι εκκρεμεί το μοντέλο συντήρησης και αναβάθμισης του πεπαλαιωμένου ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, αφού ο ΟΣΕ ακόμη να το ανακοινώσει. Γιατί είναι σοβαρό το θέμα; Διότι ενώ η Ελλάδα φιλοδοξεί να μετατραπεί σε κόμβο διαμετακομιστικού εμπορίου, επί τέσσερα χρόνια οι υπουργοί Υποδομών και οι διοικήσεις του ΟΣΕ δεν μπορούν να αποφασίσουν πώς θα εξασφαλισθεί η αναβάθμιση του δικτύου. Ακόμη και σήμερα η διοίκηση του ΟΣΕ και το υπουργείο Υποδομών του οποίου προΐσταται ο Χρήστος Σπίρτζης φαίνεται να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα σε τρία διαφορετικά μοντέλα συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, καθυστερώντας να καταλήξουν αν θα πρόκειται για σύμβαση δημοσίου έργου, ΣΔΙΤ ή κάτι άλλο.

ΤΑ ΤΡΕΝΑ. Στην κινεζική όμως πλευρά κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον τους για τη συμβολή της Βαλκανικής στον νέο Δρόμο του Μεταξιού. Δεν βρέθηκε τυχαία στις αρχές Ιουνίου ο κινέζος πρωθυπουργός Σι Τζινπίνγκ στη Σερβία, όπου κινεζικά κεφάλαια προωθούν την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού άξονα Βελιγραδίου – Βουδαπέστης. Ούτε έχουν σταματήσει οι προτάσεις κινεζικών ομίλων να αναλάβουν την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, αφού διαφορετικά ο ελληνικός Δρόμος του Μεταξιού παραμένει μισός.