Αναζήτηση
«Είστε το Εθνικό Μπαλέτο της Ελλάδας και δεν σας ξέρει κανείς. Σας παρακαλώ, θέλω να σας μάθει όλος ο κόσμος!». Με αυτά τα λόγια άρχισε να υλοποιεί το όραμά του για το μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ο διευθυντής του Ρενάτο Τζανέλα. Βγάζοντας τους χορευτές, ακόμη και τους σπουδαστές της Ακαδημίας Χορού της ΕΛΣ στους δρόμους.
Και αυτό πέρα από το «κανονικό» πρόγραμμά του που αυτή τη φορά χορογραφεί τις μουσικές της Ελένης Καραΐνδρου που έντυσαν τα πλάνα του Θόδωρου Αγγελόπουλου και τις σουίτες του βραζιλιάνου συνθέτη Εϊτορ Βίλα – Λόμπος.
Οι παραστάσεις που επιμελήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2011 έχουν στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Για τον Ρενάτο Τζανέλα όμως τα εισιτήρια είναι απλώς αριθμοί. Το όραμά του να αλλάξει την εικόνα της μοναδικής κλασικής ομάδας χορού στη χώρα είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά από την ώρα που κατέβασε τους χορευτές του στους δρόμους και στις πλατείες.
Τις προθέσεις του έκανε ακόμη πιο σαφείς μέσα από το πρότζεκτ που δημιούργησε, το Dance Box. Μέσα από αυτό αναδύεται η αγωνία του για τους άνεργους χορευτές –ύστερα από οντισιόν, ο διάσημος χορογράφος επέλεξε 11 από αυτούς για να τους παράσχει «στέγη». Αλλά και η επιθυμία του να αναπτύξει εκπαιδευτικές δράσεις και παραστάσεις με άτομα που πάσχουν από το σύνδρομο Down και παραπληγία.
«Το όνειρό μου είναι στο τέλος του έτους ή σε δύο χρόνια ο καθένας να έχει μια σύμβαση» λέει στα «ΝΕΑ» ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Βιέννης που ήρθε στην Αθήνα στην καρδιά της οικονομικής κρίσης.
Δεν είναι η πρώτη του συνεργασία στην Ελλάδα αφού το 2009 ήταν σύμβουλος στο Φεστιβάλ Αιγαίου. Η σημερινή οικονομική συγκυρία δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας, αντίθετα αποτελεί γι’ αυτόν μια πρόκληση. Θέλει να δημιουργήσει κάτι με τα «χέρια» του, έστω και αν το αποτέλεσμα δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνο των μεγάλων παραγωγών του εξωτερικού.
Ο Ρενάτο Τζανέλα δεν σταματάει να σχεδιάζει και να σκηνοθετεί την επόμενη κίνησή του. Σύντομα θα βάλει σε εφαρμογή αλλά δύο πρότζεκτ ανάλογα με αυτό του Dance box.
«Δουλεύω παράλληλα πάνω στα επόμενα σχέδιά μου: στο Invitation to Dance και το Sensitive Days». O χορογράφος λέει ότι αισθάνεται την υποχρέωση να βοηθήσει τα νέα παιδιά γιατί και εκείνος στο παρελθόν δέχθηκε βοήθεια από ανθρώπους που πίστεψαν στο ταλέντο του.
Γεννήθηκε στη Βερόνα πριν από 52 χρόνια. Οι γονείς του ήταν βιομήχανοι, όμως εκείνος δεν είχε καμιά επιθυμία να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Στα 19 του πήγε στις Κάννες για να σπουδάσει χορό με υποτροφία. «Εργαζόμουν όμως την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα για να μην πληρώνω δίδακτρα. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι. Δημιούργησα αυτό που έχω από το πουθενά με ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα. Αυτό θέλω να το δώσω πίσω».
