Θήβα: Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό

Την Καθαρή Δευτέρα είστε καλεσμένοι σε γάμο. Για να παρευρεθείτε όμως πρέπει να ξεχάσετε τα παραδοσιακά κούλουμα και να οδηγήσετε έως τη Θήβα όπου θα ζήσετε την αναπαράσταση ενός εθίμου που φθάνει στις ημέρες μας από το 1830.

Πρόκειται για ένα έθιμο το οποίο προήλθε από τους Βλάχους των ορεινών περιοχών της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Ρούμελης, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα χωριά τους μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, για να βρουν νοτιότερα πρόσφορο έδαφος.

Η «ιστορία» ξεκινά την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, καθώς τότε γίνεται το προξενιό και τα αρραβωνιάσματα. Οι «καπεταναίοι» με τον υπηρέτη «Πανούση» και με συνοδεία της πίπιζας και του νταουλιού βολτάρουν στα βλάχικα κονάκια, ώστε να μαζευτούν όλοι οι άνδρες του μπουλουκιού. Κατόπιν, στον δρόμο του Επαμεινώνδα γίνεται το προξενιό και τα αρραβωνιάσματα, ενώ το τραγούδι και ο χορός δεν σταματούν παρά μόνο όταν ξημερώσει η Καθαρή Δευτέρα.

Μετά το πρωινό εγερτήριο της Καθαρής Δευτέρας το «σκούξιμο του σκάρου», όπως το ονομάζουν οι κάτοικοι, κάθε μπουλούκι ανάβει τη δική του φωτιά και ψήνει την πίτα της νύφης, η οποία ονομάζεται πρόπυρα. Η πολύχρωμη γαμήλια πομπή, η οποία συνοδεύεται από τις νότες παραδοσιακών μουσικών οργάνων, ξεκινά από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας προς τον δρόμο του Επαμεινώνδα, όπου είναι τα κονάκια των συμπεθέρων. Αφού τα συμφωνήσουν οι συμπέθεροι για τον γάμο, το γλέντι κορυφώνεται στον πεζόδρομο της οδού Επαμεινώνδα. Η πομπή καταλήγει στην πλατεία όπου αφήνει την προίκα της νύφης και μεσημέρι πια στο κέντρο της πόλης αρχίζει το ξύρισμα του γαμπρού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας γίνεται ο χορός του πεθαμένου, ένα παλαιό έθιμο που συμβολίζει τον θάνατο του χειμώνα και τη γέννηση της άνοιξης.

Οι διάλογοι μεταξύ των παλικαριών που δημιουργούν τα μπουλούκια για τη χαμένη αγνότητα της νύφης και την προσπάθεια για αύξηση της προίκας είναι ξεκαρδιστικοί.