Αναζήτηση
Το βαρύγδουπο όνομά του που παραπέμπει ευθέως στον μέγιστο αθηναίο φιλόσοφο, αποδίδει κιόλας με σαφήνεια τον χαρακτήρα του: είναι κι ελόγου του, όπως το ορίζει η ετυμολογία, κάποιος που διαθέτει ασφαλή δύναμη!
Ασφαλής και ήρεμη δύναμη, αυτός είναι ο δικός μας Σωκράτης, που βαδίζοντας στα χνάρια του διάσημου αρχαίου συνονόματού του συνάντησε κάποτε στον Βόλο και παντρεύτηκε τη δική του Ξανθίππη!
«Ε, ναι, αυτή όντως είναι μια τρομερή σύμπτωση» συμφωνεί και επαυξάνει ο 29χρονος καλαματιανός στόπερ, την ώρα που προσπαθεί να βρει παρηγοριά (για τον αποκλεισμό της Εθνικής και την κακή πορεία της Μπορούσια Ντόρτμουντ –την οποία πάντως την Τρίτη με δικό του γκολ οδήγησε σε νίκη επί της Μάιντς) μέσα στην οικογενειακή θαλπωρή και στην αγκαλιά της Ξανθίππης Σταμουλάκη, η οποία σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή με ειδίκευση στις ιχθυοκαλλιέργειες και των δύο κουτσούβελών τους.
Πλάκα πλάκα το φιλοσοφικό σόι στην οικογένεια πάει βασίλειο: Σωκράτης ο εκ μητρός παππούς του, Σωκράτης ο ίδιος, Σωκράτης ο γιος που την Τρίτη γίνεται ενός έτους και όλοι τους από συνήθεια δεν γιορτάζουν στις 21 Οκτωβρίου, αλλά του Σωτήρος Χριστού, στις 6 Αυγούστου.
«Εάν δεν είχα δική μου οικογένεια, μπορεί να μην επέστρεφα στην Ελλάδα για να ξαναπαίξω μπάλα. Τώρα σκέπτομαι ότι σε 4-5 χρόνια, πρώτα ο Θεός, θα γυρίσω πίσω για να κλείσω την καριέρα μου. Αγαπάω πολύ την πατρίδα μου και την Καλαμάτα και δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μην επιστρέψουμε για να ζήσουμε εκεί. Για την ακρίβεια θα έρθουμε με το πρώτο αεροπλάνο…».
Ναι, την αγαπά πολύ την πατρίδα του ο Σωκράτης. Την αγαπά τόσο πολύ ώστε να δηλώνει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ότι «είναι ευλογία να είσαι Ελληνας, για την Ιστορία, για τον πολιτισμό, για το φιλότιμο για την ομορφιά αυτής της χώρας, τουλάχιστον εγώ γαλουχήθηκα σε αυτό το πνεύμα από τους γονείς μου…».
Ναι, την αγαπά πολύ την πατρίδα του ο Σωκράτης. Την αγαπά τόσο πολύ ώστε να βάζει τα κλάματα μέσα στα αποδυτήρια μετά τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ και να βγαίνει φόρα παρτίδα να δηλώνει πως «εάν αποκλειστούμε και από το Euro 2020, τότε δεν θα υπάρχει συγγνώμη για κανέναν μας και εγώ θα αποσυρθώ το ίδιο βράδυ»!
Η «στάμπα»
Τάδε έφη Παπασταθόπουλος το βράδυ της 12ης του περασμένου Νοεμβρίου. Εν θερμώ; «Εν θερμώ τότε ή εν… ψυχρώ τώρα, το ίδιο μου κάνει» απαντά κατηγορηματικά. «Ως αρχηγός έπρεπε να αναλάβω την ευθύνη μου, έχω συμβιβαστεί με αυτή την άποψη και δεν θέλω να ξαναδώ μια τρίτη διοργάνωση στη σειρά από την τηλεόραση. Είναι κρίμα που δεν καταφέραμε να προκριθούμε στο Μουντιάλ διότι είχαμε φτάσει σχεδόν στον πάτο και ύστερα από μια ολέθρια διετία ξανασηκώσαμε κεφάλι, αλλά μας το έκοψαν οι Κροάτες εκείνο το βράδυ στο Ζάγκρεμπ…».
Εκτός από τον πάτο, σε αυτή την ολέθρια διετία η Εθνική είδε τη χάρη της να φτάνει και στη… Μύκονο! «Εθνική Μυκόνου, ε; Μας έβαλαν αυτή τη στάμπα, αλλά όταν είσαι επαγγελματίας και εκτίθεσαι σε κοινή θέα και σε δημόσια κριτική, πρέπει να μάθεις να πονάς. Επί προσωπικού και επειδή δεν συχνάζω στη Μύκονο, δεν ένιωσα θιγμένος από τον χαρακτηρισμό, αλλά σιχαίνομαι να μπαίνω σε οποιοδήποτε τριπάκι ξεφεύγει από το ποδόσφαιρο».
Γέννημα θρέμμα Μεσσήνιος ο Σωκράτης δεν χρειάστηκε ν’ απαντά, όπως ο συχωρεμένος Χρόνης Εξαρχάκος, πως η Καλαμάτα βγάζει μούσμουλα! «Βγάζει όμως παχύ το παχύ λι και το παχύ νι που το κάναμε σήμα κατατεθέν στην ΑΕΚ, μαζί με τον Λυμπερόπουλο» αυτοσαρκάζεται.
Δευτερότοκος γιος μιας εύπορης και καλοστεκούμενης οικογένειας μαγεύτηκε από τη στρογγυλή θεά και… γείωσε τον μπαμπά του, ο οποίος ονειρευόταν να τον κρατήσει δίπλα του ως πολιτικό μηχανικό: «Εγώ βγήκα αμέσως από το καλούπι της στρωμένης και σίγουρης δουλειάς, αλλά ευτυχώς πήρε τη σκυτάλη ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Γιώργος, και δουλεύει μαζί με τον πατέρα μου» ανατρέχει στα χρόνια της αθωότητας που τα πέρασε στο ταρτάν!
Και στίβο
«Δεν έπεσα αμέσως με τα μούτρα στο ποδόσφαιρο» αποκαλύπτει. «Πήγαινα σε αθλητικό σχολείο και παράλληλα έκανα στίβο και μάλιστα έξαθλο. Μου άρεσαν πολύ τα 200 μέτρα, ο ακοντισμός και η σφαιροβολία, αλλά από ένα σημείο και πέρα κόλλησα με την μπάλα και έγινα αυτός που έγινα».
Ποιος στ’ αλήθεια έγινε; «Σε ηλικία 13 ετών έπαιζα για το χάζι μου και δεν μπορούσα να διανοηθώ και δεν είχα διανοηθεί ότι θα γινόμουν επαγγελματίας, θα αγωνιζόμουν σε κορυφαίες ομάδες του κόσμου και θα φορούσα το περιβραχιόνιο της Εθνικής. Δεν φανταζόμουν επίσης ότι θα έφευγα από την Ελλάδα και θα κόντευα πια μια δεκαετία στο εξωτερικό. Ακόμη θυμάμαι τα ζόρια που τράβηξα τον πρώτο καιρό στη Γένοβα όταν δεν μιλούσα γρι ιταλικά και απογοητευόμουν για ψύλλου πήδημα».
Εννέα χρόνια αργότερα ο συνεσταλμένος νέος εκείνης της εποχής είναι ένας γνήσιος πρεσβευτής της σχολής των ελλήνων στόπερ! «Δεν ξέρω εάν έχουμε σχολή, αλλά υπάρχει πρόσφορο έδαφος επειδή ως ποδοσφαιρικός λαός είμαστε αμυντικογενείς» σχολιάζει και μοιραία η κουβέντα πάει στο alter ego του…
Αξίζουμε με τον Μανωλά να είμαστε στην πεντάδα
«Το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο στον κόσμο συγκροτούν ο Ράμος και ο Βαράν στη Ρεάλ Μαδρίτης» λέει ο Socratis, που γνωρίζει πόσο έχει δουλέψει για να είναι μετριόφρων: «Τον Μανωλά και τον εαυτό μου θα μας έβαζα στο Τοp 5 και μάλλον όχι στην πέμπτη θέση του»!
Ο Ρονάλντο, ο Ράμος, η ΑΕΚ και ο Φούλης!
Μικρός ήμουν Παναθηναϊκός, λόγω του πατέρα μου που με πήγε κιόλας στην Παιανία. Πέρασα και από του Ρέντη, αλλά μόλις μπήκα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ μαγεύτηκα και ξέχασα όλα τα άλλα. Εκανα κιόλας το χατίρι του αεκτζή παππού μου.
Εάν ξαναπαίξω στην Ελλάδα η ΑΕΚ θα έχει τον πρώτο λόγο διότι εκεί αναδείχθηκα, εισέπραξα αγάπη και δέθηκα συναισθηματικά.
Μικρός είχα ως αθλητικό ήρωα τον Ρονάλντο. Αληθινό φαινόμενο!
Αν στο Μουντιάλ του 2014 νικούσαμε την Κόστα Ρίκα, ε, τότε θα άφηνα τον γάμο και θα έτρεχα για τα ποδοσφαιρικά πουρνάρια! Το είχαμε συμφωνήσει με την Ξανθή και θα παντρευόμασταν σε άλλη ημερομηνία, είχαμε κλείσει δυο – τρεις, αναλόγως με το πότε θα επέστρεφα από τη Βραζιλία. Εάν νικούσαμε την Κόστα Ρίκα πάντως, από εκεί και πέρα όλα ήταν πιθανά. Ολα, μα όλα.
Επτά χρόνια που ζω στη Γερμανία έχω δεχτεί ελάχιστες φορές bullying για την καταγωγή μου. Ισα ίσα αναγνωρίζουν ότι κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια να βγούμε από την κρίση.
Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν είναι άλλο ποδόσφαιρο, αλλά τείνει να γίνει άλλο άθλημα, σε σχέση με το παρελθόν, τόσο από αγωνιστικής όσο και εξωαγωνιστικής πλευράς. Αλλάζει το μοντέλο σε όλα τα επίπεδα. Μεταγραφές, τρελά λεφτά, μπαίνουν οι Αραβες και οι Κινέζοι, χαμός!
Το ελληνικό ποδόσφαιρο αδικείται από εμάς τους ίδιους. Εφέτος το πρωτάθλημα φαίνεται πιο ανταγωνιστικό, δεν είναι «ο Ολυμπιακός και οι άλλοι», αλλά έχουμε ακόμη δρόμο για να βελτιώσουμε τα γήπεδα, τις υποδομές και την κουλτούρα μας.
Αναφωνώ «wow» όταν αναλογίζομαι ότι έχω αγωνισθεί δίπλα σε παικταράδες και τεράστιες προσωπικότητες όπως ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Ροναλντίνιο, ο Νέστα, ο Τιάγκο Σίλβα.
Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου ότι θα μπορούσα να γίνω σαν τον Ζιντάν!
Στο κλασικό σύγχρονο δίλημμα διαλέγω Μέσι για το ταλέντο και Ρονάλντο για το πώς τελειοποίησε το ποδόσφαιρο και για το ότι σε μια ευκαιρία βάζει δύο γκολ ο άτιμος!
Ο κορυφαίος στόπερ στον κόσμο είναι ο Σέρχιο Ράμος, ούτε κουβέντα. Νούμερο 1 στην τελευταία δεκαετία, χωρίς αμφιβολία.
Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα ποτέ είναι ο Φούλης, κατά κόσμον Νίκος Γεωργέας! Αν δεν παινέψεις το Καλαματιανό και αεκτζίδικο σπίτι σου, πέφτει και σε πλακώνει! Και ακόμα οι δύο κουμπάροι μου, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Τοροσίδης.
Ευτύχησα να έχω μέντορα τον Τραϊανό Δέλλα, που μου άνοιξε τους ορίζοντες, όταν παίξαμε μαζί στην ΑΕΚ.
Ευχαριστώ την τύχη που υπήρξε καλή μαζί μου και μου επέτρεψε να αξιοποιήσω τα προσόντα, την ποιότητα και το μυαλό μου.
Δεν έχω κυριευθεί ποτέ από το άγχος, ούτε ζορίστηκα οικονομικά, διότι ήξερα ότι ακόμη κι αν αποτύγχανα στο ποδόσφαιρο θα είχα πάντα την οικογενειακή καβάντζα, αλλά δεν επαναπαύθηκα σε αυτήν.
Το μότο της ζωής μου είναι «πίστευε, δούλευε και θα ανταμειφθείς», όπως κι έγινε.
Οταν αυτοσαρκάζομαι για τον εαυτό μου λέω ότι αν βγω στο γήπεδο και παίζω σαν να πατάω σταφύλια θα με ξεφτιλίσει κάθε αντίπαλος σέντερ φορ!
Οταν με πιάνει η φιλοσοφική διάθεση και παριστάνω τον αρχαίο Σωκράτη λέω ότι η επιτυχία προϋποθέτει αξία, αλλά εξαρτάται από τις συγκυρίες.
