Στην παράσταση «Μα» της Ρηνιώς Κυριαζή έχω τον ρόλο του Οδυσσέα, ενός ατόμου στο «δύσκολο» φάσμα του αυτισμού, αυτό της αυξημένης φροντίδας και υποστήριξης. Ο Οδυσσέας λέει μόνο τη λέξη «μα». Σε κάποιες στιγμές του έργου, σε έναν δικό του χώρο και χρόνο, μιλάει για αυτά που θα ήθελε και δεν μπορεί να εκφράσει μέσω της ομιλίας. Ο τρόπος που κοιτά, που χάνεται ή «κολλάει» σε κάτι είναι απόλυτος, κυριολεκτικός, διαρκώς παρών. Κι αυτό δεν μπορείς να το «παίξεις», είναι η πρώτη παραδοχή στις συζητήσεις μας πριν απ’ τις πρόβες.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
