Το «κακό» επισκέφθηκε τους φιλήσυχους κατοίκους των Μεγάρων το 1973. Ηταν τότε που χιλιάδες δέντρα ξεριζώθηκαν και αμέτρητες εκτάσεις γης απειλήθηκαν με απαλλοτρίωση προκειμένου να κατασκευαστεί διυλιστήριο πετρελαίου. Η περίφημη αυτή σύμβαση μεταξύ του επιχειρηματία Στρατή Ανδρεάδη και της Χούντας των Συνταγματαρχών, εξαιτίας της οποίας πραγματοποιήθηκε μια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, δεν έμελλε όμως να υλοποιηθεί. Ωστόσο ήταν εκείνη που αφύπνισε τους Μεγαρίτες να διεκδικήσουν το δίκιο τους και να φτάσουν μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας. Εκεί συνέβη κάτι ανέλπιστο και γι’ αυτό βαθιά συμβολικό και συγκινητικό. Ηταν τότε που οι αγρότες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των φοιτητών, έφτασαν στο Πολυτεχνείο και «βρήκαν τη φωνή τους» μέσα από τον αυτοσχέδιο ραδιοφωνικό σταθμό του προκειμένου να ακουστούν τα αιτήματά τους. Πρόκειται για μια ετερόκλητη συνύπαρξη όπου το δίκαιο του αιτήματος λειτούργησε ως η απόλυτη συγκολλητική ουσία μεταξύ ανθρώπων και ιδεών. Η «μικρή επανάσταση των Μεγαριτών» εν τέλει δικαιώθηκε, αποτελώντας μία μικρή, λαμπερή σελίδα στο ογκώδες κεφάλαιο τη Εξέγερσης του Πολυτεχνείου που, με τη σειρά της, καθόρισε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή