Κάθε εκλογική διαδικασία είναι μια μάχη που ξεκινάει, κάθε φορά, από την αρχή. Αλλιώς, όμως, σχεδίαζαν την επαναληπτική εκλογική αναμέτρηση τα κομματικά επιτελεία πριν από τα αποτελέσματα της 21ης Μαΐου και αλλιώς μετά. Η διαφορά που προέκυψε ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα, η μάχη για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς, αλλά και το νούμερο των κομμάτων που θα απαρτίζουν τελικά την επόμενη Βουλή διαμορφώνουν διαφορετικά τον εκλογικό πήχη για τα τρία μεγαλύτερα κόμματα.

ΝΔ: Καθαρή αυτοδυναμία με «4» μπροστά

Ο πήχης για τη ΝΔ, έτσι όπως διαμορφώθηκε στην προηγούμενη κάλπη, στην πραγματικότητα γράφει μπροστά τον αριθμό «4» – δηλαδή στην Πειραιώς θέλουν την επιβεβαίωση του ποσοστού που έλαβε το κόμμα στην κάλπη της απλής αναλογικής, μία ακόμα νίκη παρόμοιου βεληνεκούς που θα δίνει και το «πράσινο φως» εφαρμογής του γαλάζιου προγράμματος για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Σε αριθμητικό επίπεδο, ένα τέτοιο ποσοστό εξασφαλίζει και το πλήρες μπόνους στην κάλπη που έρχεται την 25η Ιουνίου, με το κλιμακωτό σύστημα της ενισχυμένης. Παράλληλα, πήχης είναι μια «καθαρή» αυτοδυναμία, που δεν θα στηρίζεται σε έναν ή δύο βουλευτές. Πράγμα που σημαίνει πως με πεντακομματική Βουλή και το 40% είναι αρκετό, αν όμως τα κόμματα που περάσουν το όριο του 3% και αποκτήσουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι περισσότερα, το ποσοστό της καθαρής αυτοδυναμίας θα πρέπει να ξεπερνάει το 42%. Οποιος αριθμός κάτω από το 40% δεν δημιουργεί απαραίτητα προβλήματα, με βάση όμως τα δημοσκοπικά δεδομένα αφήνει ένα περιθώριο για μια πιο ισχνή αυτοδυναμία που ενδεχομένως δημιουργήσει εμπόδια στην πορεία της τετραετίας.

ΣΥΡΙΖΑ: Να ξεφύγει από τη ζώνη του 20%

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σχεδιάζει πια με τα ποσοστά του 2019, αλλά με αυτά του 2023 – με τόσο νωπή ακόμα την κρίση της τελευταίας κάλπης, γνωρίζουν πως η ΝΔ έχει με το μέρος της το ρεύμα του νικητή. Αυτό που φαίνεται πως επιδιώκουν στην Κουμουνδούρου είναι η μέγιστη δυνατή συσπείρωση, καθώς οι πρώτες μετρήσεις μετά την 21η Μαΐου δείχνουν πως υπάρχει περιθώριο να μαζέψουν τους ψηφοφόρους τους, ειδικά στις περιοχές που τα τελευταία δέκα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποκτήσει τα μεγαλύτερα ερείσματα. Επί της ουσίας, αυτό σημαίνει πως ό,τι παραπάνω πάρει από το 20% για τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι επιτυχία, ειδικά μετά από ένα τόσο χρονικά σύντομο εκλογικό στραπάτσο – καθώς σε μια κακή περίοδο το κόμμα θα έχει επιδείξει αντανακλαστικά και θα έχει διατηρηθεί σε ποσοστά που δεν θα το τοποθετούν στην κατηγορία του «διάττοντα αστέρα» της κρίσης. Σε αυτή τη βάση, ένας πήχης είναι το 23,75% στις ευρωεκλογές του 2019 – που αποτελούσε μέχρι τις 21 Μαΐου το χειρότερο σκορ του ΣΥΡΙΖΑ από τις δεύτερες κάλπες του 2012. Προφανώς, οτιδήποτε κάτω από το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα βάζει τον κομματικό μηχανισμό σε άλλες διεργασίες, που ενδεχομένως αφορούν όχι μόνο την ηγεσία, αλλά και τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη φάση.

ΠΑΣΟΚ: Θέλουν αυξητική τάση «χωρίς ταβάνι»

Η συζήτηση που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, αμέσως μετά τους συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν στις τελευταίες εκλογές, είναι το αν και κατά πόσο το κόμμα μπορεί να διεκδικήσει από τώρα τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης – με δεδομένο πως η επίδοση του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ έφεραν τη διαφορά ανάμεσα στον δεύτερο και τον τρίτο για πρώτη φορά σε μονοψήφιο από το 2012. Για τη Χαριλάου Τρικούπη, «η προσπάθεια δεν έχει ταβάνι», όμως κατά τη συζήτηση που έγινε στο τελευταίο Πολιτικό Συμβούλιο το ζήτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν τίθεται: το ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ είναι να ενισχυθεί όσο περισσότερο γίνεται, χωρίς το άγχος των ποσοστών. Γνωρίζοντας αφενός πως θα υπάρξει πόλωση στον σύντομο δρόμο προς την κάλπη, αφετέρου πως το πασοκικό ποσοστό του Μαΐου έχει εγγραφεί ως επιτυχία για όσους προσέλθουν στην κάλπη να ψηφίσουν για αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση, έμπειρα κεντροαριστερά στελέχη τοποθετούν τον πήχη για τις επόμενες κάλπες δύο μονάδες πάνω από το ποσοστό που πήρε το ΠΑΣΟΚ τον προηγούμενο μήνα, θεωρώντας πως με ένα 13,5% ο βραχυπρόθεσμος στόχος έχει επιτευχθεί.