Ο αστυνομικός δεν έπρεπε να πυροβολήσει στον αέρα όταν εγκλωβίστηκε από κουκουλοφόρους στην Πατησίων. Ούτε να τους απειλήσει με το υπηρεσιακό περίστροφο. Επρεπε να βγει από το αυτοκίνητο και να ξεκινήσει δημοκρατικό διάλογο μαζί τους. Να βάλουν τα πράγματα κάτω ή πάνω στο σπασμένο παρμπρίζ του περιπολικού και να αναλύσουν τον ρόλο των αρχών ασφαλείας στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος που στοχεύει στην καταπίεση των μαζών υπέρ της άρχουσας τάξης. Και εν συνεχεία, αν τα παιδιά δεν άφηναν τις πέτρες και τα καδρόνια, να τους εξηγήσει ότι φέρει περίστροφο και οπλισμό που ενδέχεται να χρησιμοποιήσει αν κρίνει ότι η ζωή του ήταν σε κίνδυνο. Ομως, αλήθεια, ποιος μπορεί να θεωρήσει ως απειλή δέκα καδρόνια και μερικές πέτρες; Το πολύ-πολύ αν σε βρουν στο κεφάλι θα γίνεις κατά κυριολεξία ανοιχτόμυαλος. Απαντάς, λοιπόν, με όπλο στο καδρόνι; Οχι. Αλλωστε τι είχε απέναντί του ο αστυνομικός; Θυμωμένα παιδιά μιας γενιάς που μεγάλωσε στην κρίση και στην πανδημία. Σωστά; Ελάτε, σοβαρευτείτε.
Αν είσαι συνδρομητής
ξεφύλλισε Τα ΝΕΑ
