Ως «μήτρες» του σιιτισμού και του σουνιτισμού, αντιστοίχως, Ιράν και Σαουδική Αραβία έχουν μια σοβαρή αιτία για να βρίσκονται σε αέναη σύγκρουση για θρησκευτικούς λόγους, που ειδικά στην περιοχή παίζουν καθοριστικό ρόλο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η ραγδαία επιδείνωση των σχέσεών τους ήρθε το 2016, όταν το Ριάντ εκτέλεσε τον διαπρεπή σιίτη κληρικό Νιμρ αλ Νιμρ, προκαλώντας την εισβολή χιλιάδων οργισμένων διαδηλωτών στη σαουδαραβική πρεσβεία στην Τεχεράνη – η οποία, με τη σειρά της, οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων από τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν ο οποίος αναφερόμενος στον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ είχε πει ότι «κάνει τον Χίτλερ να μοιάζει καλός».
Ποτέ ωστόσο αυτή δεν υπήρξε η αποκλειστική αιτία για την αντιπαράθεσή τους, η οποία συχνά και σε πολλά μέτωπα έχει λάβει χαρακτήρα πολέμου, κυρίως δι’ αντιπροσώπων. Στις εξελίξεις σε αυτά ακριβώς τα μέτωπα στρέφεται πλέον η προσοχή προκειμένου να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις της συμφωνίας των δύο αντίπαλων δυνάμεων και της δήλωσης του υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας ότι «οι δύο χώρες μοιράζονται την ίδια μοίρα».
Υεμένη: Οι δύο χώρες βρίσκονται πρακτικά σε ανοιχτό πόλεµο στην Υεµένη από το 2015, όταν η Σαουδική Αραβία ηγήθηκε µιας στρατιωτικής δύναµης η οποία, µε την υποστήριξη και της Δύσης, εισέβαλε προκειµένου να αντιµετωπίσει τους αντάρτες Χούθι, οι οποίοι στηρίζονται ανοιχτά από την Τεχεράνη. Το Ριάντ έχει κατηγορηθεί διεθνώς για εγκλήµατα πολέµου στην Υεµένη.
Συρία: Το Ιράν στηρίζει πολιτικά και στρατιωτικά το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ, µαζί µε τη Ρωσία, ενώ το Ριάντ έχει µετά το 2011 ενισχύσει ποικιλοτρόπως την αντιπολίτευση, συµπεριλαµβανοµένων οργανώσεων τζιχαντιστών. Σηµειώνεται µάλιστα ότι και το Ισραήλ πλήττει συχνά θέσεις των Ιρανών στη Συρία, όπως έκανε και χθες.
Λίβανος: Εδώ και δεκαετίες, η κοινωνία και ο πολιτικός κόσµος του Λιβάνου έχουν χωριστεί ανάµεσα σε δύο µεγάλες ζώνες επιρροής: Από τη µία, της φιλοϊρανικής Χεζµπολάχ (που χαιρέτησε τη συµφωνία της Παρασκευής) και των συµµάχων της και, από την άλλη, ενός συνασπισµού φίλα προσκείµενου προς τη Σ. Αραβία.
Ιράκ: Μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάµ Χουσεΐν µε την εισβολή ΗΠΑ – Βρετανίας και των συµµάχων τους το 2003, αυξήθηκε η επιρροή της Τεχεράνης στο Ιράκ, του οποίου το 60% περίπου του πληθυσµού είναι σιίτες. Η νέα κατάσταση προκάλεσε συναγερµό στο Ριάντ, που µε κάθε τρόπο προσπάθησε να αποτρέψει τον πλήρη έλεγχο της χώρας από την αντίπαλό του.
