Πού θα πέσεις

Υπάρχει ένας απλός και διόλου επιστημονικός τρόπος για να αξιολογήσεις το επίπεδο των γνώσεων  που κατέχουν τα νεαρότερα ηλικιακά στρώματα. Να δεις ένα τηλεπαιχνίδι. Θέλεις να σηκωθείς από τον καναπέ και να βρεις τοίχο να ανοίξεις το κεφάλι σου. Ο ορθός, ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι να υποβάλλεις μαθητές σε τεστ αξιολόγησης προκειμένου να έχεις σαφή εικόνα για το πώς προσλαμβάνουν τη γνώση. Αυτός είναι και ο σκοπός των δειγματοληπτικών εξετάσεων, τύπου PISA, που πραγματοποιούνται σήμερα για μαθητές δημοτικού και γυμνασίου. Στη διαδικασία συμμετέχουν 600 σχολεία από όλη τη χώρα. Και μέσω του εγχειρήματος, στο υπουργείο Παιδείας, θα βγάλουν συμπεράσματα όχι μόνο για το γενικό επίπεδο των μαθητών, αλλά και για το πώς εξελίσσεται αυτό ως συνάρτηση γεωγραφικών ή άλλων συνθηκών.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δασκάλων και καθηγητών αντιδρούν καθώς εκδηλώνουν δυσανεξία σε οτιδήποτε μπορεί να οδηγήσει στην αξιολόγηση του έργου τους. Λογικό. Αν το αποτέλεσμα της εξέτασης δείξει ότι η στάθμη των επιδόσεων ελάχιστα απέχει από το επίπεδο της θάλασσας, το πρώτο και βασικό συμπέρασμα θα αφορά αυτούς που είναι υπεύθυνοι για να μεταδώσουν τη γνώση στα παιδιά. Αναμενόμενο. Κανένας δεν θέλει να εμφανίζεται γυμνός. Και έτσι οικοδομείται ένα συντεχνιακό τείχος, με την ιδεοληψία ως βασικό συγκολλητικό υλικό. Το τείχος αυτό δεν επιτρέπει στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Τα παιδιά των προνομιούχων θα φοιτήσουν στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, οι ελίτ είναι αδιάφορες για αυτό που συμβαίνει στα σχολεία της γειτονιάς. Δεν έχω ξεχάσει το σοκ που έπαθα όταν διαπίστωσα ότι η φιλόλογος στο λύκειο του γιου μου, λίγο πριν από τη συνταξιοδότησή της, δεν γνώριζε τον μύθο του Σίσυφου - νόμιζε ότι ο Σίσυφος μετέφερε έναν κουβά με νερό. Σκέφτηκα αν θα μπορούσα να κάνω κάτι. Θα ήταν μάταιο. Το πολύ να έφερνα σε δύσκολη θέση μια εκπαιδευτική λειτουργό στο τέλος της σταδιοδρομίας της. Και, μεταξύ μας, δεν ξέρω αν στα αλήθεια θα μπορούσε να κάνει κάτι και το υπουργείο. Είναι και τα σχολεία συνάρτηση του «πού θα πέσεις». Στην πραγματικότητα αφήνουμε τα παιδιά μας στην τύχη.

Προβλέψιμοι και δεδομένοι

Ο Τζο Μπάιντεν υποδέχθηκε τον Κυριάκο Μητσοτάκη με γραβάτα που έφερε τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, συν τον σταυρό. Ηθελε να δείξει την εγγύτητα των δύο χωρών, το ζεστό κλίμα κ.λπ. Τώρα φανταστείτε να συνέβαινε το αντίθετο. Ενας έλληνας πρωθυπουργός υποδέχεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ φορώντας κόκκινη γραβάτα με αστεράκια. Χαριτωμένο. Βέβαια αν είναι ο επισκέπτης να ψωνίσει και μία μοίρα μαχητικών, ο σωστός αμερικανός πρόεδρος θα κάνει τα πάντα. Ο Τραμπ, ας πούμε, μπορεί και να εμφανιζόταν με φουστανέλα, τσαρούχι και μεζέ με κοκορέτσι στο τραπεζάκι ανάμεσα στους καναπέδες. Από την άλλη, αν βάλεις από δίπλα την υποδοχή, τη δεξίωση και την ομιλία Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, παίρνεις την πιο πετυχημένη επίσκεψη πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Και αυτό επειδή, ευτυχώς, είμαστε και προβλέψιμοι και δεδομένοι.

Η star της ημέρας

Είναι ένας άνθρωπος που κινείται με ευχέρεια σε τέσσερις χώρους: στην επιστήμη, στον συνδικαλισμό, στην ενημέρωση και στο θέαμα. Η Ματίνα Παγώνη επανεξελέγη πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών στην Αθήνα και στον Πειραιά και στην τηλεοπτική ζώνη που ξεκινά από τις 6 το πρωί και τελειώνει στις 2 το μεσημέρι, το πανηγυρίζουν. Αξια και σιδεροκέφαλη!

Πότε με το καλό;

Χθες ήταν η Ημέρα κατά της Ομοφοβίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μια δήλωση (και μάλιστα on camera, την είχε ετοιμάσει πριν φύγει για ΗΠΑ), λέγοντας ότι δεν θα αφήσει κανέναν μόνο του στον αγώνα για την ελευθερία και την ισότητα. Δεν είπε, βέβαια, τη μαγική λέξη περί γάμου, αλλά καταγράφεις τη δήλωση στις θετικές εξελίξεις. Ο Τσίπρας υπέγραψε την καμπάνια για ισότητα στον γάμο και δεσμεύτηκε για θέσπισή του. Θα μπορούσε, φυσικά, να πει ότι καταθέτει πρόταση νόμου, αλλά, εντάξει, και η δήλωση κάνει τη δουλειά της. Συνεπώς τώρα είναι η σωστή στιγμή για να γίνει η ερώτηση προς την κυβέρνηση. Πότε με το καλό; Πριν ή μετά τις εκλογές;