Δύει το άστρο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με την πανδημία και την οικονομική κρίση έχουν αρχίσει να επιταχύνονται κοινωνικές δυναμικές οι οποίες παγιώνουν τον κοινωνικό μετασχηματισμό στην Τουρκία. Σημαντικό επακόλουθο αυτών είναι η ολοένα αυξανόμενη τάση «διαμαρτυρίας» του κόσμου προς την ισλαμική θρησκεία, εδραιώνοντας την τάση της προτεσταντοποίησης/εκκοσμίκευσης η οποία βασικά αναδύθηκε με την άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην εξουσία το 2002. Φορέας αυτής της προτεσταντοποίησης αποτελεί η πολιτική προσωπικότητα του ηγέτη του κυβερνώντος κόμματος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του οποίου η νοοτροπία τα πρώτα χρόνια όχι μόνο κατηύθυνε αλλά και διαμόρφωνε την κοινωνική ατζέντα, ανταποκρινόμενη πλήρως στον παλμό του μέσου Τούρκου. Ωστόσο μετά τα γεγονότα στο πάρκο Γκεζί το 2013, άρχισε σιγά σιγά να εγκαθίσταται η νοοτροπία της κριτικής από πλευράς του κόσμου στο πρόσωπο του Ερντογάν, ο οποίος παρά ταύτα, και με τη συγκρουσιακή πολιτική τακτική, κατάφερνε να επιτυγχάνει μεγάλα ποσοστά στις εκλογές. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια όμως η νοοτροπία αυτή του Ερντογάν ως πολιτικής προσωπικότητας έχει αρχίσει να υπολείπεται της κοινωνικής εξέλιξης, με αποτέλεσμα να κινείται πολιτικά αποκομμένος από την κοινωνία.