Μαρίνα Γαλανού Μια γυναίκα που ερχόταν

Οταν μου τηλεφώνησαν να με καλέσουν, δεν ήξερα καν ποια ήταν η οδός Αντωνιάδου και τι ακριβώς ήταν ο εκδοτικός οίκος Πολύχρωμος Πλανήτης. Ακολούθησα ωστόσο το δεξί πλευρό της ΑΣΟΕΕ και χτύπησα το κουδούνι του πρώτου ορόφου, αποφασισμένη να τιμήσω τους ανθρώπους που με είχαν τιμήσει με την εμπιστοσύνη τους, με μια σχετική συστολή από μέρους μου είναι αλήθεια, γιατί οι χώροι των γκέι και των τρανς ανθρώπων δεν είναι για να μπαίνεις μέσα σα σίφουνας. Βρισκόμασταν άλλωστε στο ανυποψίαστο έτος 2005 και ο «αλληλέγγυος τουρισμός» δεν είχε αρχίσει ακόμη να διαβρώνει τον σεβασμό που οφείλουμε στο διαφορετικό στερώντας του έτσι το δικαίωμα να έχει αυτό τον πρώτο λόγο για τα δικά του. Εκ πρώτης όψεως δεν είδα τίποτα το διαφορετικό, ούτε άλλωστε το αναζήτησα και συνεχίζω μέχρι σήμερα να μην το αναζητώ μέχρι να μου ανοίξει μόνο του την πόρτα. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά την εκδότρια Μαρίνα Γαλανού, αλλά όχι αμέσως. Είχαμε ήδη αρχίσει να συζητάμε τη διαδικασία που θα ακολουθούσαμε για τον πρώτο  διαγωνισμό γκέι και τρανς πεζογραφίας, με στόχο να τον ολοκληρώσουμε με μια πανηγυρική έκδοση. Στην επιτροπή ήταν θυμάμαι ο συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης, ο λόγιος Τάκης Σπετσιώτης και ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος, ιστορικός εκδότης του περιοδικού ΑΜΦΙ, παλιός Επονίτης, μεταφραστής, συγγραφέας του «Καιάδα» και εισηγητής του Ζενέ στην Ελλάδα.  Απορροφημένη καθώς ήμουν από τη μυθική αυτή μορφή των γραμμάτων και της μεταπολιτευτικής ανοιχτομυαλιάς που είχε σημαδέψει με το πέρασμά του τα φεστιβάλ της «Αυγής» και του Ρήγα Φεραίου, δεν πρόσεξα ότι μεταθέταμε την όποια απόφαση για «όταν θα ‘ρθει και η Μαρίνα». Κατάλαβα ωστόσο ότι ένας σεβασμός πλανιόταν μέσα στο αντικαπνιστικό γραφειάκι. Ενα δέος για κάποια που θα ερχόταν να ξεμπλοκάρει τις αμφιθυμίες μας. Δεν άργησε. Ψηλή, ναι. Λεπτή, ναι. Ξανθιά, ναι. Αμακιγιάριστη, οπωσδήποτε. Στάθηκε όρθια σε μια άκρη, με το τζινάκι της, προτού προλάβω να συγκρατήσω την πρώτη μου εντύπωση: «Τι τυχερή αυτή η γυναίκα! Εχει τον τέλειο σωματότυπο! Δεν θα γίνει ποτέ οπισθόβαρη όπως οι περισσότερες Ελληνίδες».