Κι ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης βλέπει στον καθρέφτη του κάποιον που θα μπορούσε να ενσαρκώσει την ελληνική εκδοχή του success story του γερμανού Σοσιαλδημοκράτη. Στο αριστερό σκεπτικό το μυστικό της επιτυχίας του τελευταίου κρύβεται στην αναγνώριση των τάσεων της κοινωνίας. Πράγματι, ο Σολτς έχτισε μια προεκλογική καμπάνια πάνω σε ένα κυρίαρχο ρεύμα στο εκλογικό σώμα της χώρας του: στους θιασώτες της σταθερότητας. Εξού και δεν δίστασε να πολιτευθεί ως η συνέχεια της Ανγκελα Μέρκελ. Για τους δημοσκόπους εκεί, βέβαια, ένα μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του είναι ψηφοφόροι της απερχόμενης καγκελαρίου που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με τον υποψήφιο της Ενωσης CDU/CSU. Αρα, το κεντρώο προφίλ του συνετού «διαχειριστή» τού έδωσε το προβάδισμα. Γιατί ακόμη κι όταν υπόσχεται να αυξήσει τον κατώτατο μισθό π.χ., το κάνει ως πραγματιστής, λαμβάνοντας υπόψη τα δημοσιονομικά περιθώρια – αυτό τουλάχιστον διατείνονται οικονομικοί αναλυτές τραπεζών που καλούνται να σχολιάσουν τις πιθανές αντιδράσεις των αγορών στην καγκελαρία του. Ο Τσίπρας, πάλι, τα δίνει τσοβολικά όλα σε όλους, ξυπνώντας έτσι μνήμες από τις αυταπάτες του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ