Διάβασα αυτές τις μέρες διάφορα ταυτόσημα δημοσιεύματα τα οποία κάνουν αναφορά στην κριτική που ασκεί κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Πολιτισμού για τη νέα ράμπα προσέγγισης της Ακρόπολης από τους επισκέπτες. Εκ πρώτης όψεως, τα δημοσιεύματα αυτά δεν έχουν προέλευση τον ΣΥΡΙΖΑ, εκφράζουν εκτίμηση για τον καθηγητή Μανόλη Κορρέ που είναι υπεύθυνος για τον σχεδιασμό, αλλά από την άλλη αντιπαραβάλλουν μια γκρίνια που έρχεται απέξω, από εφημερίδες του εξωτερικού. Μήπως όντως υπάρχει θέμα με την Ακρόπολη, αφού έτσι δείχνουν τρία δημοσιεύματα σε γαλλικές εφημερίδες, στον «Μοντ», στη «Φιγκαρό» και στη «Λιμπερασιόν»;
Η επίκληση δημοσιευμάτων ξένων για θέματα δικά μας κρύβει συχνότατα μια άλλη πονηριά. Την προσπάθεια εισαγωγής μιας κριτικής που εδώ κακόπαθε, μέσω του Τύπου του εξωτερικού. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ολη τη δεκαετία της κρίσης και του λαϊκισμού, αυτό συνέβαινε: από ενδιαφερόμενους για το ελληνικό πολιτικό προσκήνιο εξαγόταν μονομερής και μονόπλευρη κριτική για τη χώρα, με στόχο αφενός να επηρεάσει την κοινή γνώμη στο εξωτερικό και, επανεισαγόμενη, να υπαγορεύσει πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Τον Μάιο του 2020, όταν η Ελλάδα έκλεισε τα σύνορα στον Εβρο, πλήθυναν ανάλογα δημοσιεύματα με κατηγορίες για λειτουργία «μυστικού κέντρου κράτησης» προσφύγων στη Θράκη που αποδείχτηκαν fake news.
Αν δεν καταφέρνει μόνη της να βρει περιεχόμενο στην κριτική της η αντιπολίτευση, ματαιοπονεί αν ελπίζει στην καλοσύνη των ξένων.
