Στις εφημερίδες της Κυριακής υπήρξε μια κρίσιμη πληροφορία για την πανδημία – μου την επισήμανε με έμφαση ο Δημήτρης Ψυχογιός: στις ηλικίες 80-84 οι εμβολιασμένοι είναι το 63%, ενώ στους άνω των 85 έχει εμβολιαστεί το 61%. Το ποσοστό των ηλικιωμένων που – για οποιουσδήποτε λόγους, δεν έχει σημασία – δεν έχουν πάει στο εμβολιαστικό κέντρο είναι τεράστιο.
Με δεδομένο ότι αυτοί που κυρίως νοσούν σοβαρά, χρειάζονται ΜΕΘ, πιθανόν διασωλήνωση και έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να χάσουν τη ζωή τους βρίσκονται σε αυτές τις ηλικίες, καταλαβαίνει κανείς ότι το εμβολιαστικό πρόγραμμα, σε μεγάλο βαθμό, παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες, έχει ένα μεγάλο κενό. Αυτό το περίπου 40% που δεν έχει εμβολιαστεί, δυνητικά, είναι υποψήφιο να νοσήσει. Κι αν νοσήσει, πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, με την ευνόητη επιβάρυνση του συστήματος υγείας και την παράταση των μέτρων, που ακινητούν την οικονομία. Αν είναι επιλογή, οι άνθρωποι αυτοί να μην εμβολιαστούν, η πολιτεία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα: δεν γίνεται να υποχρεώσει διά της βίας τμήματα του πληθυσμού να πράξουν παρά τη θέλησή τους. Αν όμως η πλημμελής προσέλευση οφείλεται σε αμέλεια, κακό συντονισμό, έλλειμμα πληροφόρησης, ή οποιονδήποτε άλλον εξωγενή παράγοντα, το κράτος έχει εργαλεία προκειμένου τα αρνητικά αυτά ποσοστά να αλλάξουν. Ας τα χρησιμοποιήσει.
