Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Είναι αναμφισβήτητο - και ως έναν βαθμό φυσιολογικό - ότι η πολιτική ατμόσφαιρα επηρεάζει την επιλογή των βραβεύσεων με Οσκαρ και Χρυσή Σφαίρα. Το ερώτημα που τίθεται κάθε φορά είναι αν η ποιότητα της ταινίας ή του υποκριτικού ταλέντου των ηθοποιών είναι τουλάχιστον ισάξια με τις λοιπές υποψηφιότητες στην κάθε κατηγορία.
Οσον αφορά τα φετινά Οσκαρ, θα ήθελα να σταθώ στις υποψηφιότητες για τον α' γυναικείο ρόλο. Σε μια περίοδο που διεξάγεται η δίκη του Τζορτζ Φλόιντ και κυριαρχεί το σύνθημα «Black lives matter», η κοινή λογική λέει ότι το βραβείο θα παιχθεί ανάμεσα στην Αντρα Ντέι («The United States vs Billie Holiday») και τη Βαϊόλα Ντέιβις («Ma Rainey's Black Bottom»). Ενα άλλο συγκριτικό πλεονέκτημα αυτών των δύο ηθοποιών είναι ότι υποδύονται δημοφιλείς τραγουδίστριες, η πρώτη έναν θρύλο της μουσικής τζαζ της περιόδου 1935-1959, την Μπίλι Χόλιντεϊ, και η δεύτερη έναν θρύλο της μουσικής μπλουζ της δεκαετίας του 1920, τη Μα Ρέινι. Και οι δύο κρίνονται και για το υποκριτικό τους ταλέντο και για τις φωνητικές τους επιδόσεις και για τον βαθμό επιτυχίας στη μίμηση των δύο τραγουδιστριών.
Δεν νομίζω ότι η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ στην κοινωνική ταινία «Nomadland» ή η Βανέσα Κέρμπι για το προσωπικό δράμα «Pieces of a Woman» θα έχουν τύχη, ούτε καν η Κάρεϊ Μάλιγκαν στο φεμινιστικό θρίλερ «Promising Young Woman», που θίγει ένα εξαιρετικά επίκαιρο για τις ΗΠΑ θέμα. Η Αντρα Ντέι κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία, αλλά το αποτέλεσμα δεν έχει κριθεί ακόμη. Από τη μια η συγκλονιστική ερμηνεία της, κυρίως στα τραγούδια της Μπίλι Χόλιντεϊ, και από την άλλη το τεράστιο υποκριτικό ταλέντο της Βαϊόλα Ντέιβις.
Και οι δύο ταινίες θέτουν επί τάπητος το θέμα της βίας των φυλετικών διακρίσεων με αξιόλογο τρόπο. Η ταινία «Ma Rainey's Black Bottom» το κάνει μέσα από τον διχασμό του μαύρου τρομπετίστα Λέβι Γκριν, η οικογένεια του οποίου υπέστη στο παρελθόν βάναυση φυλετική βία, όταν μια παρέα από λευκούς βίασαν τη μητέρα του και ο πατέρας του έπεσε αργότερα νεκρός παίρνοντας αιματηρή εκδίκηση. Ο γιος, που έχει μεγάλα όνειρα να διακριθεί ως μουσικός, θα ήθελε να μιμηθεί τον πατέρα του στρεφόμενος εναντίον του λευκού παραγωγού που τον εκμεταλλεύεται, αλλά καταλήγει να μαχαιρώσει έναν μαύρο μουσικό του συγκροτήματος επειδή του πάτησε το καινούργιο παπούτσι! Αυτός ο ρόλος χάρισε μετά θάνατον στον Τσάντγουικ Μπόουζμαν το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού σε δραματική ταινία.
Στην άλλη ταινία η Μπίλι Χόλιντεϊ διώκεται και φυλακίζεται από το FBI για χρήση ναρκωτικών, κάτι που όμως αποτελεί πρόσχημα. Ο λόγος είναι ότι έκανε ευρύτερα γνωστό το 1939 το τραγούδι «Strange fruit» («Αλλόκοτος καρπός»), που καταγγέλλει το συστηματικό λιντσάρισμα των μαύρων στον αμερικανικό Νότο. Πρόκειται για μια εξαιρετικά πρωτότυπη και δραματική λυρική σύνθεση, που καθήλωνε τα ακροατήρια όταν την τραγουδούσε η Μπίλι Χόλιντεϊ. Ο Τζέι Εντγκαρ Χούβερ θεώρησε το τραγούδι επικίνδυνο, διότι δήθεν υποκινούσε σε βία. Οποιος ακούσει την Αντρα Ντέι να τραγουδάει τους παρακάτω στίχους με απαράμιλλη υποβλητική ερμηνεία, θα αισθανθεί την ίδια ανατριχίλα που ένιωθαν τα ακροατήρια της εποχής της Μπίλι Χόλιντεϊ και, αν είχε ψήφο, δύσκολα θα της στερούσε το Οσκαρ. Ιδού οι στίχοι:
«Τα δέντρα του Νότου βγάζουν αλλόκοτο καρπό:
αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα,
μαύρα κορμιά που ταλαντεύονται με την αύρα του Νότου,
αλλόκοτος καρπός που κρέμεται απ' τις λεύκες.
Βουκολικές σκηνές στον ιπποτικό Νότο:
μάτια πεταγμένα έξω και στόμα στραβωμένο,
άρωμα από μανόλιες, γλυκές και δροσερές,
κι έπειτα ξαφνικά η μυρωδιά από καμένη σάρκα.
Καρπός έτοιμος να τον ξεσκίσουν τα κοράκια,
να τον συλλέξει η βροχή, να τον ρουφήξει ο άνεμος,
να σαπίσει από τον ήλιο, να τον αποβάλει το δέντρο.
Αλλόκοτη, πικρή συγκομιδή».
