Τα του Καίσαροςτω Καίσαρι

Για να μπορούμε να προχωράμε ως χώρα, με σχετική ασφάλεια έναντι όσων συμβαίνουν γύρω μας, πρέπει να συμφωνούμε κατά το μεγαλύτερο μέρος στα βασικά. Να μαθαίνουμε από τα λάθη μας ή τις σωστές κινήσεις μας ή ακόμα και από τις χαμένες ευκαιρίες μας. Αντίστοιχα να τις αποδίδουμε στους πρωταγωνιστές.

Για παράδειγμα δεν ξεχνάει κανείς τη χαμένη ευκαιρία για το ασφαλιστικό της χώρας, εάν περνούσε παρά τις τότε αντιδράσεις το νομοσχέδιο Γιαννίτση. Ηταν ένα νομοθέτημα που θα άλλαζε την πορεία της ελληνικής οικονομίας και θα προστάτευε το εισόδημα των μελλοντικών γενεών. Την ίδια περίοδο ήταν ξεκάθαρο και αποδείχτηκε και δικαστικά, ότι ο έλεγχος των όσων γίνονταν στα υπουργεία ως προς τις συμβάσεις προμηθειών και εξοπλιστικών προγραμμάτων, είχε ξεφύγει από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς και να μην αποδώσει ευθύνες για τα λάθη που έγιναν τη διετία 2008-2009 επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Την εν λόγω διετία καταγράφηκε μηδενική αύξηση εσόδων από φόρους και εισφορές, ενώ οι δαπάνες αυξήθηκαν κατά 22% και ανέβηκαν από τα 66 στα 80 δισ. Ολα αυτά εν μέσω παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Προσέξτε δεν αυξήθηκαν οι δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις ως ανάχωμα στην επερχόμενη ύφεση. Αλλά αυξήθηκαν οι μισθοί, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις, προκειμένου να γίνουν κατανάλωση.

Αντίστοιχα δεν μπορεί να μην αποδώσει κάποιος τα εύσημα στον Ευ. Βενιζέλο για την απομείωση του ελληνικού χρέους με το psi, τον Γ. Στουρνάρα που μας κράτησε με διαφορετικές ιδιότητες στο ευρώ και βέβαια τον Χρ. Σταϊκούρα, τον σημερινό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος το 2012-15 με την ιδιότητα του αν. υπουργού Οικονομικών, σχεδόν μηδένισε το τεράστιο ύψος των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα.

Αυτά είναι γεγονότα. Οπως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε το 2015 τις τράπεζες, μηδένισε τις μετοχές τους και παραλίγο να μας βγάλει από το ευρώ.

Πώς γίνεται τώρα ένας οικονομολόγος της ορθόδοξης σχολής, όπως ο Χρ. Σταϊκούρας, να ταυτίζει τον εαυτό του με ένα μικρό κομμάτι της πολιτικής σκηνής, στο οποίο εντάσσεται και μέρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το εν λόγω κομμάτι δίνει πλήρη άφεση αμαρτιών στην κυβέρνηση Καραμανλή για την κατάρρευση της οικονομίας και τα greek statistics. Μιλώντας σε εκδήλωση απολογιστική για τις αιτίες των Μνημονίων πριν από λίγες μέρες, απέδωσε όλο το πρόβλημα που οδήγησε στο πρώτο Μνημόνιο στην έλλειψη συνεννόησης των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων και στους λάθους χειρισμούς της κυβέρνησης Παπανδρέου που τη διαδέχτηκε. Προφανώς ευθύνεται το στρεβλό παραγωγικό μοντέλο, όπως ανέφερε. Το οποίο πράγματι εγκαθιδρύθηκε από το 1980 και μετά. Αλλά ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει για την αλόγιστη οικονομική πολιτική της περιόδου 2007-2009.

Η απόδοση των πολιτικών ευσήμων ή αντίστοιχα των ευθυνών, ο απολογισμός δηλαδή, είναι εξαιρετικά κρίσιμη ως μαθησιακή διαδικασία για να προχωρήσει ένας λαός. Για να συνεννοούμαστε δηλαδή.

Σε παρόντα χρόνο πραγματοποιείται αντίστοιχα μια δημόσια συζήτηση παρόμοιου περιεχομένου, για τα περίφημα 37 δισ. που έχει υποτίθεται ενθυλακώσει στα δημόσια ταμεία ο ΣΥΡΙΖΑ. Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση λέει ότι πρόκειται για την παρακαταθήκη του. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ποσό που προέρχεται από την άνευ προηγουμένου και χωρίς λόγο υπερφορολόγηση των ελλήνων πολιτών επί της θητείας ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια από έναν αχρείαστο δανεισμό ύψους 15 δισ. στον οποίο υποχρέωσε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει η τρόικα, με την υποχρέωση μάλιστα να μην τα χρησιμοποιήσει ποτέ. Απλά να κάθονται και να πληρώνουμε τους τόκους.

Σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη ο Χρ. Σταϊκούρας προχώρησε και σωστά στη διατήρηση του εν λόγω αποθεματικού, αλλά με πιο υγιείς τρόπους. Βγήκε στις αγορές, με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο. Αποκατέστησε το μεγαλύτερο μέρος των ποσών που χρειάστηκαν για την υγειονομική κρίση σηκώνοντας 16 δισ. ευρώ κεφάλαια από τις αγορές κεφαλαίων. Κράτησε την οικονομία της χώρας όρθια κατά τη δοκιμασία της υγειονομικής κρίσης. Αυτό το εύσημο είναι δικό του. Τα άλλα τα παλιά, στα οποία αναφέρεται, δεν μπορούν να αλλάξουν την ιστορία, απλά θολώνουν το μήνυμα της σημερινής του επιτυχίας.