Συμβαίνει συχνά, αν μιλήσει κανείς με τους επαγγελματίες του ποδοσφαίρου. Σπανίως όμως γίνεται αντιληπτό. Συνήθως, μόνο σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις που προκαλούν μια ολόκληρη συζήτηση. Οπως και να έχει; Σημειώστε πως για εκείνους που ζουν το παιχνίδι από μέσα υπάρχει πάντα ένας σοβαρός διαχωρισμός: Για εκείνο που κοιτάζουμε όλοι μαζί δίχως τελικά να βλέπουμε το… ίδιο.
Δύο τα χαρακτηριστικά παραδείγματα χθες στο Γεντί Κουλέ. Η ιστορία του Παπ Αμπού Σισέ και ο τρόπος με τον οποίο πήρε την ευθύνη να μείνει στον αγωνιστικό χώρο ως το τέλος παρότι του προέκυψε ένας τραυματισμός (46′) που οδήγησε τον επικεφαλής του ιατρικού τιμ του Ολυμπιακού, Χρήστο Θεό, να ζητήσει αμέσως την αντικατάσταση του Αφρικανού. Και εκείνη με την οποία ο ρέφερι Παπαδόπουλος (Θεσσαλονίκης) μετέτρεψε έναν τραγικό αγωνιστικό χώρο σε ναρκοπέδιο χάνοντας τελείως τον έλεγχο στο πειθαρχικό κομμάτι της δουλειάς του. Το δεύτερο το κατάλαβαν μόνο όσοι πάτησαν το… χωράφι. Και ήταν πραγματικά εκνευρισμένοι ακόμη και στην πτήση της επιστροφής στην Αθήνα.
Η αυτοθυσία του Σισέ
Για τον Σισέ, την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Πέδρο Μαρτίνς σε εκείνους που ερμήνευσαν την αντίδραση του 25χρονου στόπερ ως μια μικρή… ανταρσία «Αυτό είναι το αγωνιστικό πνεύμα της ομάδας. Είμαστε πολύ δυνατοί. Ο γιατρός ανησυχούσε για τον Σισέ, ο οποίος αισθανόταν πολύ δυνατός και ήθελε να συνεχίσει. Αυτό είναι το πνεύμα για το οποίο μιλάμε εδώ και καιρό» εξήγησε ο πορτογάλος τεχνικός, καμαρώνοντας για τη φιλοσοφία που διακατέχει την ομάδα του. Δεν το σκέφτηκε καν ο Σισέ να αποχωρήσει προληπτικά, από τη στιγμή που ένιωθε πως μπορεί να συνεχίσει. Και δεν δίστασε να ρισκάρει ακόμη και το κορμί του για να μην προκαλέσει ένα επιπλέον πρόβλημα στον Ολυμπιακό, σε ένα χρονικό σημείο όπου τα πάντα ήταν ακόμη στην ισορροπία του 0-0. Βεβαίως χθες βράδυ διαπιστώθηκε ότι ο «πύργος» του Ολυμπιακού δεν έχει κανένα πρόβλημα και μάλιστα συμπεριελήφθη και στην αποστολή της εθνικής του ομάδας.
Και ενώ οι περισσότεροι λοιπόν χθες ασχολούνταν με τον Αφρικανό; Ο διαιτητής Παπαδόπουλος πέρασε κάτω από το… ραντάρ, διότι οι περισσότεροι που παρακολούθησαν το ματς δεν αντιλήφθηκαν έστω πως η «προσέγγισή» του ειδικά στο πρώτο ημίχρονο της αναμέτρησης εξόργισε τους περισσότερους από τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού. Μια σειρά από σκληρά φάουλ των γηπεδούχων που έμειναν ατιμώρητα προκαλώντας τα επόμενα. Και κυρίως η «χρήση» της κίτρινης κάρτας. Την πρώτη την είδε ο Μαντί Καμαρά (17′) για φάουλ που δεν έκανε έξω από την ερυθρόλευκη περιοχή. Την δεύτερη για τους φιλοξενουμένους ο Σεμέδο στο 44′ για ένα καθαρό διώξιμο της μπάλας. Πώς τελείωσε αυτό το ματς με τις κάρτες 3-3 (Σελίμοβιτς, Σακόρ, Μεγιάδο / Καμαρά, Σεμέδο, Πέπε) δεν μπορούσε να το εξηγήσει κανείς στην αποστολή των νταμπλούχων. Οπως βεβαίως δεν μπορούσε να εξηγήσει και τις ατέλειωτες διακοπές του VAR που χαλούσαν τελείως τον ρυθμό του παιχνιδιού. Τον όποιο ρυθμό δηλαδή επέτρεπε ο τραγικός αγωνιστικός χώρος.
