Η Πόλη του Μεξικού, αθλητικά, είναι ίσως η πιο προνομιούχα πόλη στην ιστορία των μεγάλων αθλητικών γεγονότων.
Καθώς οι Μεξικάνοι είχαν την τύχη να απολαύσουν δια ζώσης τους δύο κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία, στον κολοφώνα της δόξας τους.
Τον Πελέ το 1970 και τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα το 1986 στους αντίστοιχους θριάμβους τους με Βραζιλία και Αργεντινή στα Παγκόσμια Κύπελλα που φιλοξενήθηκαν στο Μεξικό.
Παράλληλα είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες (1968) στους οποίους τα παγκόσμια ρεκόρ έπεφταν βροχή (48 έγιναν και 190 ολυμπιακά ρεκόρ) καθώς το ιδιαίτερα μεγάλο υψόμετρο της πόλης (2.240 μέτρα) βοηθούσε σε αυτό και ιδιαίτερα στα άλματα όπως το εκπληκτικό 8.90 του Μπομπ Μπίμον στο μήκος που έμεινε ακατάρριπτο για χρόνια.
Μπορεί λοιπόν εκείνο το άλμα να «έκλεψε» την ιστορία των αγώνων στον στίβο όπως και το 4ο συνεχόμενο χρυσό του συμπατριώτη του Μπίμον, του Αλ Ερτερ, ή το πρώτο άλμα στο ύψος με την πλάτη που πρωτοεμφάνισε εκεί ο Ντικ Φόσμπερι, όμως υπήρχε και ο κορυφαίος τελικός που έγινε ποτέ στο τριπλούν εκεί όπου μέσα από βροχή παγκοσμίων ρεκόρ άρχισε το εκπληκτικό σερί χρυσών μεταλλίων του Σοβιετικού Βίκτορ Σανέγιεφ.
Σαν σήμερα 17 Οκτωβρίου του 1968, στην Πόλη του Μεξικού ο τελικός στο τριπλούν άρχισε με ένα μεγάλο παγκόσμιο ρεκόρ.
Ο Ιταλός Τζουζέπε Τζεντίλε που είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ και στον προκριματικό (17.10μ.) στην πρώτη του κιόλας προσπάθεια στον τελικό έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ (17.22μ.).
Ο Βίκτορ Σανέγιεφ που είχε προκριθεί με 16.22μ., στην 3η του προσπάθεια στον τελικό προσγειώθηκε ένα μέτρο πιο μακριά (17.23μ.) σημειώνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ και αγκαλιάζοντας το χρυσό μετάλλιο.
Στην 5η και προτελευταία προσπάθεια το χρυσό άλλαξε χέρια και το κρατούσε ο Βραζιλιάνος Νέλσον Προυντένσιο που έκανε το τρίτο παγκόσμιο ρεκόρ στον αγώνα (17.27μ.).
Ομως ο Σανέγιεφ δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και με το δεύτερο παγκόσμιο ρεκόρ του στον ίδιο αγώνα (και 4ο συνολικά από τρεις αθλητές!) πήρε το πρώτο του χρυσό μετάλλιο (17.39μ.).
Ο μεγάλος αυτός αθλητής πρόσθεσε δύο ακόμα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια σε Μόναχο (1972) και Μόντρεαλ (1976) και πλέον περίμενε στο «σπίτι» του στη Μοσχα (1980) να κλείσει μια μυθική καριέρα με καρέ χρυσών μεταλλίων.
Ωστόσο, τον νίκησε ο συμπατριώτης του Γιακ Ουντμάε με τον Σανέγιεφ να αποχωρεί με 3 χρυσά και 1 ασημένιο σε 12 χρόνια.
