Απέτυχε η ΑΕΚ στο Basketball Champions League; Προφανώς. Ο στόχος της ήταν το Κύπελλο και από τη στιγμή που δεν κατάφερε να το κατακτήσει σημαίνει πως δεν είχε την επιτυχία στην οποία προσδοκούσε. Η ΑΕΚ έφτιαξε μια ομάδα «της μιας βραδιάς». Με πολλούς παίκτες μεγάλους σε αξία μεν, πλην όμως μεγάλους και σε ηλικία. Το έκανε για να βρεθεί μια φουρνιά μπαρουτοκαπνισμένων παικτών και να δώσει τρία ματς «τελικούς», με στόχο να τους κερδίσει και τους τρεις. Το 2/3 της στέρησε έναν τίτλο στον οποίο είχε στοχεύσει. Θεωρητικά στον πιο «εύκολο» της χρονιάς.
Διότι τα πόδια στα τέλη Σεπτεμβρίου και στις αρχές Οκτωβρίου δεν είναι βαριά. Η χρονιά δεν έχει κυλήσει, η κούραση δεν έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Υπάρχει φρεσκάδα και ζωντάνια, στοιχεία που όταν θα έρθει η ώρα να διεκδικήσει τους επόμενους στόχους της πιθανόν θα πάνε περίπατο.
Ο Λάνγκφορντ, ο Ράις (αν μείνει), ο Ζήσης, ο Ματσιούλις, ο Σλότερ, ο Λοτζέσκι είναι αθλητές που οδεύουν προς τη δύση της καριέρας τους. Εχουν «βαριά» ιστορία πίσω τους, έχουν πολλές παραστάσεις, έχουν επιτυχίες προσωπικές. Αλλά βρέθηκαν στην ΑΕΚ για μια συγκεκριμένη αποστολή. Να ξεκινήσουν τη σεζόν με έναν τίτλο. Τώρα που ακόμα είναι νωρίς. Και να δώσουν ώθηση για ολόκληρη τη χρονιά και για τους επόμενους στόχους.
Η ΑΕΚ έχει έως τώρα δύο χαμένους τίτλους, αν υπολογίσουμε και το σούπερ καπ, στο οποίο αποκλείστηκε και ο Παναθηναϊκός άρα ο δρόμος θα ήταν πιο εύκολος για εκείνη. Η ομάδα του Παπαθεοδώρου ξεκινά με αρνητικό πρόσημο τη χρονιά, μπαίνει απευθείας σε μια πίεση, αλλά το χειρότερο για εκείνη είναι πως ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ της. Θα χρειαστεί προσπάθεια, ίσως φρεσκάρισμα και αρκετή δουλειά απ’ όλους για να καταφέρει να μείνει ανταγωνιστική.
