Το ρολόι γυρίζει πίσω. Φθινόπωρο του 2002. Ο Παναθηναϊκός επιχειρεί κάτι διαφορετικό, υπό την έννοια ότι εμπιστεύεται τα ηνία του στον (επιτυχημένο στα μέρη μας) Φερνάντο Σάντος. Ποια ήταν η εκκίνηση στο πρωτάθλημα για το Τριφύλλι; Τρεις απανωτές ήττες! Στην Τούμπα, στη Λεωφόρο από την Προοδευτική και μετά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ηταν αδύνατο να συνεχίσει ο πορτογάλος τεχνικός και άλλωστε ουδέποτε έγινε συμπαθής στον κόσμο του ΠΑΟ που από την αρχή τον αντιμετώπιζε με δυσπιστία. Ωστόσο, η συνέχεια και με άλλον κόουτς στο τιμόνι (Μαρκαριάν) ήταν διαφορετική, η ομάδα βελτιώθηκε και ανέβηκε ψηλά δείχνοντας ένα άλλο πρόσωπο. Ανεξάρτητα με το αν οι βάσεις μπορεί και να είχαν μπει από τον Σάντος.
Τώρα, συμβαίνει κάτι ανάλογο. Ηττα για τον Παναθηναϊκό στην Τρίπολη, ισοπαλία στη Λάρισα και ναυάγιο με τον Αρη στο ΟΑΚΑ, με τους αντιπάλους να φτάνουν στην επιτυχία στην Αθήνα για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια! Ηδη, ο ΠΑΟ βλέπει την κορυφή με τα κιάλια. Αυτό δεν είναι το μόνο ζητούμενο στην περίπτωσή του. Ωστόσο, το θέμα είναι οι διοικητικοί να αποφασίσουν πώς θα πορευτούν στη συνέχεια της περιόδου. Η διακοπή του πρωταθλήματος λόγω των υποχρεώσεων της εθνικής ομάδας, δίνει την ευκαιρία για να σταθμιστεί καλύτερη η κατάσταση και να ληφθούν μέτρα. Με τα έως τώρα δεδομένα ισχύει το «δεν πάει άλλο». Η θηλιά πνίγει τις φιλοδοξίες του Παναθηναϊκού. Η… δικτατορία των αποτελεσμάτων είναι σκληρή και πολλές φορές αποφασίζει για τα μελλούμενα. Είναι ξεκάθαρο πως αυτό θα συμβεί και τώρα. Ανεξαρτήτως προσώπων, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κινείται σε λιμνάζοντα ύδατα. Πρέπει να πάει παρακάτω. Να δει τη συνέχεια. Σε ένα πρωτάθλημα με μόλις 14 ομάδες το χαμένο έδαφος δεν καλύπτεται εύκολα. Η αξιοπιστία όμως πρέπει να ανακτηθεί άμεσα!
