Μετά 31 χρόνια, η Ξάνθη αποχαιρέτησε την πρώτη επαγγελματική κατηγορία. Ηταν η μεγάλη χαμένη του μπαράζ με τον Απόλλωνα, καθώς ηττήθηκε και στα δύο παιχνίδια. Ο υποβιβασμός της Ξάνθης, μπορεί να χαρακτηριστεί και αυτογκόλ. Από τη μία ήταν η πολυιδιοκτησία, μία κατηγορία την οποία προσπάθησαν να καταρρίψουν, αλλά χωρίς επιτυχία, από την άλλη ουσιαστικά η διάλυση της ομάδας, η οποία κλήθηκε να αγωνιστεί στα μπαράζ με τον Απόλλωνα με παίκτες κυρίως από τις ακαδημίες.
Μπορεί κανείς να κατηγορήσει αυτά τα παιδιά; Ασφαλώς όχι. Τα συμβόλαια των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών λύθηκαν και αυτό ήταν μεγαλύτερο πρόβλημα από την αγωνιστική αποχή των παικτών του Απόλλωνα.
Τώρα, στην Ξάνθη θα πρέπει να αναλογιστούν το μέλλον. Τον τρόπο που θα διαχειριστούν τον υποβιβασμό και φυσικά την προσεκτική επιλογή των κινήσεων που θα πρέπει να γίνουν ώστε να επιστρέψουν στη μεγάλη κατηγορία. Κυρίως όμως, το πάθημα θα πρέπει να γίνει μάθημα, να δημιουργηθεί ένας υγιής και ανεξάρτητος οργανισμός ο οποίος θα δουλέψει με στόχο τη δημιουργία μιας ομάδας που θα διεκδικήσει την άνοδό της στην επαγγελματική Λίγκα.
Η Ξάνθη εκπροσωπούσε τα τελευταία 31 χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο μία μεγάλη και σημαντική περιοχή της χώρας. Κι αυτό είναι ένα από τα σημεία που θα πρέπει να αναλογιστούν αυτοί που θα αναλάβουν τις τύχες της και θα κληθούν να αναζητήσουν τις κατάλληλες λύσεις.
Σύλλογοι που αντιμετώπισαν παρόμοια προβλήματα δεν υπήρξαν μόνο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές λίγκες. Ιστορικές ομάδες υποβιβάστηκαν σε μικρότερες κατηγορίες, όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Βρήκαν, όμως, τον τρόπο να ξαναβγούν στην επιφάνεια, να αναπνεύσουν και να επιστρέψουν υγιείς εκεί όπου ήταν. Κατά συνέπεια, όλα εξαρτώνται από τον προγραμματισμό που θα επιλέξουν και τη διάθεση να δουλέψουν σωστά ώστε να πείσουν ότι αξίζουν να επιστρέψουν στη Λίγκα.
