Το Κρεμλίνο έχει δηλώσει έτοιμο να προσφέρει βοήθεια στη Λευκορωσία με βάση τη στρατιωτική συμφωνία που έχουν υπογράψει οι δύο χώρες, δεν έχει όμως αποσαφηνίσει αν στηρίζει ανεπιφύλακτα τον Λουκασένκο. Οπως παρατηρεί ο ανταποκριτής των «Financial Times» στη Μόσχα, ο Πούτιν πιέζει εδώ και χρόνια τη Λευκορωσία να συνάψει στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία και το Μινσκ έχει άμεση ανάγκη την οικονομική βοήθεια και τις επιδοτήσεις της Μόσχας. Με τον κλοιό όμως να σφίγγει γύρω από τον Λουκασένκο, ο ηγέτης του Κρεμλίνου αναρωτιέται αν πρέπει να τον στηρίξει ή να υποκύψει στα αιτήματα των διαδηλωτών, φοβούμενος ότι μπορεί να φτάσουν έξω από την πόρτα του.
Πολλοί δυτικοί αναλυτές θεωρούν τις ανακοινώσεις της Ρωσίας προάγγελο μιας στρατιωτικής εισβολής που θα θυμίζει την εισβολή στη Γεωργία το 2008 ή την εισβολή στην Ουκρανία το 2014. Οι περισσότεροι παρατηρητές του Κρεμλίνου, όμως, πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα παραμείνει στο περιθώριο, πιέζοντας την ίδια στιγμή τον Λουκασένκο να βρει τρόπο να εκτονωθεί η κρίση.
«Οι ανακοινώσεις του Κρεμλίνου λένε πολλά για τη φιλία μεταξύ των λαών, δεν λένε τίποτα όμως για υποστήριξη του σημερινού προέδρου της Λευκορωσίας», επισημαίνει ο Αρτιομ Σράιμπμαν, ένας πολιτικός σχολιαστής με έδρα το Μινσκ. «Το Κρεμλίνο έχει υιοθετήσει μια στάση αναμονής».
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτό που θα ήθελε η Μόσχα είναι μια συμφωνία με την αντιπολίτευση που θα αποδυναμώνει τον Λουκασένκο και θα ικανοποιεί τον πληθυσμό. «Ο Πούτιν θεωρεί ότι πρόκειται για εσωτερική υπόθεση του Λουκασένκο», τονίζει η Τατιάνα Στανόβαγια, που έχει ιδρύσει τη ρωσική οργάνωση R. Politik. «Αν επρόκειτο για μια αντιπαράθεση του Λουκασένκο με τη Δύση, θα ήταν αλλιώς, και το Κρεμλίνο θα μιλούσε διαφορετικά».
Για τον Αλεξάντερ Μπαούνοφ, από το Carnegie Moscow Center, ο πληθυσμός της Λευκορωσίας θεωρείται φιλικός προς τη Ρωσία και κατά συνέπεια η απώλεια ενός σύμμαχου ηγέτη δεν είναι και τόσο μεγάλη. «Αυτός είναι ο λόγος που οι διαδηλώσεις των Λευκορώσων κατά της κυβέρνησής του δεν εκλαμβάνονται στη Ρωσία ως εχθρικές».
Οποιαδήποτε ρωσική επέμβαση υπέρ του Λουκασένκο θα άλλαζε αυτά τα δεδομένα. Και θα είχε πολύ μικρότερη υποστήριξη από τους Ρώσους σε σχέση με την εισβολή και προσάρτηση της Κριμαίας, το 2014, που οδήγησε τη δημοτικότητα του Πούτιν στο πρωτοφανές 89%.
