Απογευματάκι Σαββάτου, δεκαετία του ’70, να περιμένεις να παρακολουθήσεις αγγλικό ποδόσφαιρο. Μία ιδιαίτερη ανάμνηση, για όλους αυτούς που εκείνη την εποχή ήταν στην εφηβεία. Δεν είχαμε, βλέπετε, και πολλά περιθώρια να παρακολουθούμε ποδοσφαιρικές συναντήσεις. Ο καλύτερος μήνας ήταν ο Μάιος, με τους τελικούς των τριών τότε ευρωπαϊκών διοργανώσεων, αλλά και των κυπέλλων, Ελλάδας και Αγγλίας.
Τι απέμενε; Το απόγευμα του Σαββάτου, με το αγγλικό ποδόσφαιρο. Την εποχή που οι περισσότεροι θεατές ήταν σε εξέδρες ορθίων, στα γήπεδα υπήρχαν κιγκλιδώματα και οι προπονητές μπορούσαν να κάνουν μία αλλαγή.
Ηταν η εποχή ομάδων όπως η Λιντς, η Νότιγχαμ, η Ντέρμπι, συλλόγων που αυτή την περίοδο προσπαθούν να επιστρέψουν στα σαλόνια του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η πρώτη τα κατάφερε έστω και μετά από 16 χρόνια, η Νότιγχαμ δείχνει ότι είναι σε καλό δρόμο, η Ντέρμπι, προσπαθεί…
Ηταν η εποχή της αθωότητας για όλους εμάς που τότε ήμασταν έφηβοι και μας άρεσε να βλέπουμε ποδόσφαιρο. Ηταν η εποχή του Μπίλι Μπρέμνερ της Λιντς, του Τζον ΜακΓκόβερν της Νότιγχαμ, αλλά και σπουδαίων προπονητών. Ο Μπράιαν Κλαφ που οδήγησε τη Νότιγχαμ στα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, του Ντον Ρέβι που δημιούργησε τη σπουδαία Λιντς, του Μπιλ Σάνκλι που παρέλαβε τη Λίβερπουλ στη Β’ κατηγορία και την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Το αγγλικό ποδόσφαιρο είχε μία ιδιαίτερη μαγεία στα μάτια μας. Για αυτό περιμέναμε το απόγευμα του Σαββάτου.
Πώς τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Με την άνοδο της Λιντς στην Πρέμιερ Λιγκ. Ηταν μία από τις ομάδες που βλέπαμε συχνά, στην ασπρόμαυρη τότε τηλεόραση.
Πόσο μακρινά αλήθεια φαίνονται όλα αυτά. Οι ομάδες έχουν τα πολυτελή γήπεδα, τους χορηγούς, τα εκατομμύρια. Το ποδόσφαιρο μπορεί να άλλαξε προς το καλύτερο, η μαγεία εκείνης της εποχής, όμως, παραμένει στη μνήμη αυτών που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθούν εκείνα τα παιχνίδια.
