Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς είναι γενικά ένας περίεργος τύπος. Εγωιστής, έχει πει πολλά με στόμφο στη διάρκεια της τεράστιας καριέρας του, αλλά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως είναι ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που αγωνίστηκαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Το περασμένο Σάββατο, στον αγώνα με την Μπολόνια, ο προπονητής της Μίλαν, Στέφανο Πιόλι, αποφάσισε να τον αντικαταστήσει και μάλιστα σχετικά νωρίς, στο 60ό λεπτό, καθώς η ομάδα του Μιλάνου είχε καθαρίσει το ματς. Ο Ιμπραΐμοβιτς βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο γεμάτος νεύρα και γκρίνιαζε. Ο Πιόλι, όταν ρωτήθηκε μετά τον αγώνα, απάντησε πως ο σουηδός επιθετικός προερχόταν από τραυματισμό και έπρεπε να τον ξεκουράσει.
Ο τεχνικός της Μίλαν για πολλούς έπραξε σωστά, ο Ιμπραΐμοβιτς όμως ήταν δύσκολο να το καταλάβει. Οχι γιατί δεν ήθελε, γιατί δεν μπορούσε. Λειτούργησε ως ένας άνθρωπος που παθιάζεται με αυτό που κάνει και η αλήθεια είναι ότι έχει πάθος με το ποδόσφαιρο.
Θέλει το γκολ, το ψάχνει και όταν δεν τα καταφέρνει εκνευρίζεται. Προχτές, μετά τον εκτός έδρας αγώνα με τη Σασουόλο, όταν πέτυχε και τα δύο γκολ της Μίλαν, ήταν γεμάτος χαρά. Εχει δεχτεί κατά καιρούς αυστηρή κριτική σε όλες τις χώρες όπου έχει αγωνιστεί, ωστόσο ο ίδιος έχει πάψει να ασχολείται με αυτό. Εχει συνηθίσει να αγωνίζεται για αυτό που πιστεύει και η αλήθεια είναι πως πάντα προσπαθεί να τιμήσει το συμβόλαιό του και τη φανέλα που φοράει.
Ο 38χρονος πλέον Σουηδός είναι ένας παρεξηγημένος χαρακτήρας, ο οποίος όμως αξίζει κάθε σεβασμό. Παίζει ποδόσφαιρο, είναι επιθετικός, θέλει να σκοράρει. Ποιος άλλος στη θέση όπου αγωνίζεται θα μπορούσε να θέλει το αντίθετο; Ουδείς.
Για να αγωνίζεται σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί να είναι μόνο για τα χρήματα. Ο Ιμπραΐμοβιτς στη διάρκεια της καριέρας του έχει υπογράψει «χρυσά» συμβόλαια. Κατά συνέπεια, συνεχίζει επειδή απλά γουστάρει. Και γι’ αυτό θέλει να τον σέβονται.
