Είσαι ο (πρώην αριστερός μπακ και νυν) στόπερ και λέγεσαι Κώστας Σταφυλίδης!
Γεννημένος στις 2 Δεκεμβρίου του 1993, ο περί ου ο λόγος άρχισε την καριέρα του από τους Αετούς Ακροποτάμου, προτού ανακαλυφθεί από τον ΠΑΟΚ και ανοίξει στη συνέχεια τα φτερά του εκτός ελληνικών συνόρων. Το διεθνές οδοιπορικό του από το 2013 και εντεύθεν περιλαμβάνει την Μπάγερ Λεβερκούζεν, τη Φούλαμ, την Αουγκσμπουργκ, τη Στόουκ Σίτι και τη Χοφενχάιμ, χώρια η κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη θητεία του σε όλη την γκάμα των εθνικών ομάδων…
Το 2012 υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής Νέων η οποία (ηττήθηκε από την Ισπανία με 1-0 και) κατέκτησε τοι ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα,
ενώ φέρει περί πολλού το περιβραχιόνιο της Εθνικής Ανδρών, που του ενεχείρισε τον περασμένο Οκτώβριο ο Τζον φαν’τ Σχιπ.
«Ενιωσα ρήγος»
«Οταν χρίσθηκα αρχηγός της Εθνικής ένιωσα ρίγος και συνάμα μούδιασαν τα πόδια μου» εξομολογείται. «Δεν το λέω από αυταρέσκεια, αλλά είναι μεγάλη υπόθεση το αρχηγιλίκι και μάλιστα αισθάνομαι ότι αυτό το εύσημο εκτιμάται ιδιαιτέρως εδώ πέρα από το υπόλοιπο βιογραφικό μου».
Στους αγώνες με την Αρμενία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και τη Φινλανδία ο ολλανδός ομοσπονδιακός προπονητής τον έχρισε στόπερ και αυτός ο νέος ρόλος εξιτάρει τον Σταφυλίδη. «Για να είμαι ειλικρινής, ούτε καν το κατάλαβα ότι άλλαξα θέση. Μιλάμε για 150 επαφές με την μπάλα και έντεκα χιλιόμετρα» σχολιάζει. «Κάποιες φορές στον ΠΑΟΚ είχα παίξει σε ένα σχήμα με τριάδα στην άμυνα, αλλά τώρα το βιώνω διαφορετικά. Ο προπονητής μου εξήγησε το τι θέλει να κάνει και γιατί το δοκιμάζει και ομολογώ ότι γοητεύθηκε απ’ αυτή την πρόκληση. Δεν πρόκειται για ένα στυλ με γιόμες, αλλά με ασφυκτικό πρέσινγκ, ώστε να δημιουργούμε και να κτίζουμε το παιχνίδι μας. Ο Φαν’τ Σχιπ δεν θέλει να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, αλλά να παίζουμε επιθετική άμυνα και να αναπτυσσόμαστε προς τα εμπρός».
«Είχε δίκιο»
Τη σεζόν 2011-12 ο ρουμάνος προπονητής του ΠΑΟΚ, Λάζλο Μπόλονι, σύστησε τον τότε 18χρονο Σταφυλίδη σαν ένα πιτ μπουλ! «Είχε δίκιο, αυτό ακριβώς είμαι» υπερθεματίζει τώρα ο Κώστας. «Ενα λυσσασμένο σκυλί! Τα δίνω όλα, έχω αυτή τη νοοτροπία του παίκτη που δεν υποχωρεί, ακόμη κι όταν νιώθω ότι το κορμί μου είναι κουρασμένο. Ακόμη και τότε θα στυλώσω τα ποδάρια μου. Θα πολεμήσω και θα… φάω τα μούτρα μου. Αυτό το μαχητικό πνεύμα, το πολεμικό στυλ και η διάθεση να θυσιαστείς και να τσαλακωθείς αρέσουν πολύ στους Γερμανούς»…
