Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Την τελευταία φορά που συνάντησα την Αννα Σούμπρι, τον περασμένο Δεκέμβριο, καθόταν ακόμη στα έδρανα των κυβερνώντων Συντηρητικών. Ηταν πολύ δυσαρεστημένη με τον τρόπο που η τότε αρχηγός της, η Τερίζα Μέι, χειριζόταν το Brexit - και δεν το έκρυβε. Ασυμβίβαστα φιλευρωπαία, ένθερμη υποστηρίκτρια του δεύτερου δημοψηφίσματος και της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ, η 62χρονη βουλευτής της συμπολίτευσης έμοιαζε να ασφυκτιά στους κόλπους ενός κόμματος που είχε σφιχταγκαλιάσει το Brexit. Ετσι, λίγοι εξεπλάγησαν όταν, δύο μήνες μετά, εγκατέλειψε τους Τόρις μαζί με δύο ακόμη ευρωπαϊστές βουλευτές του κόμματος - και επτά των Εργατικών - με τους οποίους συγκρότησε την Ομάδα των Ανεξάρτητων, ιδρύοντας, λίγο αργότερα, το Change UK (δηλαδή, Αλλαγή). Σήμερα, ως αρχηγός αυτού του κεντρώου, φιλευρωπαϊκού κόμματος, λέει στα «ΝΕΑ» ότι το δεύτερο δημοψήφισμα είναι η μόνη λύση για την άρση του αδιεξόδου στο Brexit και προειδοποιεί τον Μπόρις Τζόνσον να μην τολμήσει να παραβεί τον νόμο - όπως φημολογείται ότι σχεδιάζει να κάνει - οδηγώντας τη Βρετανία στο no deal.
«Την περασμένη εβδομάδα ψηφίσαμε έναν νόμο που απαγορεύει την έξοδο από την ΕΕ χωρίς συμφωνία. Τα καταφέραμε. Τώρα όμως πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο πρωθυπουργός μας θα συμμορφωθεί με τον νόμο αυτόν και θα τον εφαρμόσει», μου λέει η Σούμπρι ενώ περπατάμε στην Πάρλιαμεντ Σκουέρ, ακριβώς απέναντι από το βρετανικό Κοινοβούλιο, όπου λίγο αργότερα ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει σε συγκέντρωση υπέρ του Remain. Τελικά, η ομιλία της ματαιώθηκε, λόγω της παρουσίας ακροδεξιών στην πλατεία, οι οποίοι απειλούσαν τους Remainers και πετούσαν προς το μέρος τους αβγά, ακόμη και ένα κουτάκι μπίρας. Η Σούμπρι αποχώρησε εσπευσμένα, δηλώνοντας ότι «φοβάται να ανέβει στην εξέδρα για να μιλήσει». Λίγους μήνες νωρίτερα είχε καταγγείλει ότι δέχεται απειλές κατά της ζωής της για τη στάση της στο Brexit.
Πολλά δημοσιεύματα θέλουν τον Τζόνσον να αρνείται να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να ζητήσει τρίμηνη αναβολή του Brexit, όπως επιτάσσει ο νόμος που ψήφισε η Βουλή. «Η ιδέα και μόνο ότι ένας πρωθυπουργός εμφανίζεται έτοιμος να αψηφήσει έναν νόμο αυτής της χώρας είναι αρκετά τρομακτική». Πιστεύετε πράγματι ότι θα το κάνει; τη ρωτάω. «Σας διαβεβαιώνω ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου στη χώρα μας. Ο πρωθυπουργός οφείλει να συμμορφωθεί με τον νόμο. Εάν δεν το κάνει, τον λόγο θα έχει η Δικαιοσύνη. Θα συρθεί στα δικαστήρια και εκεί θα καταδικαστεί, κάτι όχι και τόσο ευχάριστο, δεν νομίζετε;» μου λέει η Σούμπρι, η οποία εξελέγη στην ηγεσία του Change UK τον περασμένο Ιούνιο.
Το κόμμα. Η αλήθεια είναι ότι το κόμμα της δεν είναι πολύ στα πάνω του. Οταν ιδρύθηκε, φιλοδοξούσε να γίνει ο καταλύτης για μια μείζονα αναδιάταξη του βρετανικού πολιτικού σκηνικού και σημείο αναφοράς των ανά τη χώρα Remainers. Δεν τα κατάφερε - τουλάχιστον για την ώρα. Μετά την απογοητευτική επίδοσή του στις ευρωεκλογές (δεν εξασφάλισε ούτε μία έδρα), έξι από τους 11 βουλευτές του αποχώρησαν, με τρεις εξ αυτών να εντάσσονται στους - επίσης φιλευρωπαίους - Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Σήμερα, το Change UK - μέλος του οποίου διετέλεσε και η αδελφή του πρωθυπουργού, Ρέιτσελ Τζόνσον - καταλαμβάνει πέντε έδρες στη Βουλή του Ουέστμινστερ. Οταν προκηρυχθούν οι εκλογές, θα προσπαθήσει να αποσπάσει μερίδιο από την πίτα των Remainers. Για την ώρα, η Σούμπρι, υφυπουργός Βιομηχανίας επί Ντέιβιντ Κάμερον, προτιμά να μιλήσει για το πώς θα διασφαλιστεί η διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος.
«Ελπίζω ότι δεν θα προκηρυχθούν σύντομα εκλογές. Η μόνη εκλογική διαδικασία που με ενδιαφέρει είναι η Ψήφος του Λαού (σ.σ.: όπως αποκαλούν πολλοί Remainers το δεύτερο δημοψήφισμα για το Brexit). Βλέπετε, οι εκλογές δεν πρόκειται να λύσουν τίποτε. Δεν θα επιλύσουν την κρίση του Brexit». Πώς είστε τόσο σίγουρη; τη ρωτάω. «Πολύ απλά, διότι αφενός οι Συντηρητικοί είναι πλέον το κόμμα του Brexit, και αφετέρου οι Εργατικοί εξακολουθούν να είναι διχασμένοι ως προς το ζήτημα αυτό. Oπως συμβαίνει πάντα, οι εθνικές εκλογές δεν έχουν ως διακύβευμα ένα μόνο θέμα, αλλά πολλά. Συνεπώς, το πρόβλημα του Brexit θα παραμείνει άλυτο. Ο μόνος τρόπος επίλυσής του είναι να αποταθούμε ξανά στον βρετανικό λαό μέσω ενός δημοψηφίσματος». Οταν τη ρωτάω αν πιστεύει πραγματικά ότι θα διεξαχθεί νέο δημοψήφισμα, επιστρατεύει όλη την - αφοπλιστική - ειλικρίνεια που διαθέτει: «Δεν έχω ιδέα!». Βέβαια, προσθέτει, «όλα είναι πιθανά. Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει ότι θα γίνονταν όλα τα απίθανα πράγματα που συνέβησαν τα τελευταία τρία χρόνια; Κανείς. Επομένως, ναι, όλα είναι δυνατά».
Προτού την αποχαιρετήσω, τη ρωτάω εάν θα εξέταζε το ενδεχόμενο να επιστρέψει στους Συντηρητικούς στο μέλλον, ίσως υπό κάποιον άλλον αρχηγό. «Οχι!», απαντά σχεδόν ουρλιάζοντας - και αμέσως μετά βάζει τα γέλια.
