Ηταν το 1962 στο τότε μεγάλο για μας, πριν από την έκρηξη του περιηγητισμού, λίγα χρόνια μετά τις περιπέτειες του Εμφυλίου, Φεστιβάλ Αθηνών που ανάμεσα στις άλλες έξοχες εκδηλώσεις στο Ηρώδειο είδαμε τον «Γιώργη Νταντέν» του Μολιέρου από τον θίασο του Ροζέ Πλανσόν και μείναμε άναυδοι, όπως νομίζω πως άναυδοι είχαν μείνει πριν από λίγα χρόνια και οι ίδιοι οι Γάλλοι, συνηθισμένοι από τη μεγάλη παράδοση της Κομεντί Φρανσέζ, να βλέπουν Μολιέρο με περούκες και κοστούμια της μόδας στην εποχή του κωμωδιογράφου και ο Πλανσόν, επιλέγοντας ωστόσο αστικές στην υπόθεση κωμωδίες του μεγάλου θεατρικού ποιητή, μας παρουσίασε ένα μεγαλοκτηματία, όπως ήταν γάλλος γεωργός στη γαλλική ύπαιθρο και είχε γεμίσει την ορχήστρα του Ηρωδείου με άχυρα και η είσοδος του μεγαλοαστού επαρχιώτη κτηματία γινόταν στο Ρωμαϊκό Θέατρο με ένα κάρο, από αυτά που μπορούσε ο καθένας Ελληνας να αναγνωρίσει αφού τα έβλεπε στη Λιβαδειά, στο Αίγιο, στα Σπάτα και στους μακεδονικούς κάμπους. Ανάλογη, βέβαια, ήταν και η ενδυματολογία, με γκρίζα ντρίλινα ρούχα και γαλότσες και τα γνωστά γαλλικά πλεκτά σκουφιά. Οι γυναίκες με μακριές φούστες, γιλέκα και ποδιές και χοντρές κάλτσες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ